Spion

Zaterdag 2 november stond, voor het vlaggenschip van Surf, alweer de zesde competitie en derde thuiswedstrijd op het programma. Aangezien de eerdere twee thuis ontmoetingen eenvoudig met 4-0 gewonnen werden was het de vraag of het team na een weekje rust (trainen, is als je 3^e staat, niet meer nodig) opnieuw de hooggespannen verwachtingen kon waarmaken. Helaas liet het publiek het deze wedstrijd (Gerard, Ton en Pieter …. de hapjes na afloop zijn nog steeds heerlijk…..) afweten. Doordat de tribunes door de geringe opkomst van het publiek slechts deels gevuld waren viel de door NVC afgevaardigde spion extra op. Drukdoende werden alle aanvalscombinaties netjes in het boekje genoteerd, hierdoor zal het team in de komende training extra aandacht leggen op de bekende staffels.

De vijand was deze keer het keurig in de middenmoot gepositioneerde 5^e team van Libero’99. Bij het warmlopen was al duidelijk dat we ook van deze tegenstander weinig te duchten zouden hebben. Ook onze scheidsrechter was deze mening toegedaan en besloot dat 10 minuutjes met een balletje gooien wel voldoende was en begon de wedstrijd stipt om 1300 uur. Voor ons natuurlijk geen probleem aangezien we dan ook eerder aan de teamborden patat kunnen beginnen.

 

In de eerste set liet Libero toch zien aardig te kunnen volleyballen en wist zelfs tot halverwege deze set een kleine voorsprong te houden. Toen waren de spieren inmiddels voldoende losgegooid, ging het passen beter en kreeg Libero minder vat op onze service. De kleine achterstand werd ongedaan gemaakt  en middels een 25-21 eindstand werd de set binnengebracht.

 

Zoals gebruikelijk werd, door teamcaptain Hans, in de tweede set het halve team gewisseld. Door de gebruikelijke miscommunicatie die dit teweeg bracht wist Libero opnieuw een kleine voorsprong te nemen. Maar zoals al eerder dit seizoen duurde de verwarring slechts enkele punten. De mouwen werden opgestroopt en door enkele flitsende buitenaanvallen werd ook deze set met 25-19 binnengesleept.

 

In de derde set werd de andere helft van het team gewisseld. Door al deze wisselingen kon Libero geen vat meer krijgen op het wervelende spel van Surf waardoor al snel een redelijk voorspong opgebouwd werd. Blokkerend werden nu ook de nodige punten verzameld en via een 25-15 eindstand was de 3-0 voorsprong een feit.

 

Om ervoor te zorgen dat Libero ook in de laatste set zijn teamopstelling niet kon aanpassen aan onze opstelling, werd pas op het laatste moment besloten wie er deze set in de basisopstelling stond. Met een 3-0 voorsprong op zak werd er nu toch wel rommelig gespeeld door Surf. De pass liep niet meer waardoor onze spelverdeler overal in het veld de ballen vandaan moest halen. Ook een time out bracht nauwelijks verbetering in het spel waardoor halverwege de set besloten werd om, door middel van enkele wissels, de orde te herstellen. Surf wist de achterstand van enkele punten weer om te zetten in een 23-20 voorsprong en de set leek binnen te zijn. Libero gaf nog enkele stuiptrekkingen maar met 25-23 moesten ze toch hun meerdere erkennen in Surf.

 

Na afloop stonden natuurlijk weer de gebruikelijk snacks op het team te wachten en werd er alvast vooruit gekeken naar de volgende wedstrijd, de streekderby tegen koploper NVC uit Nijkerk. Iedereen is natuurlijk van harte welkom om deze topper mee te maken. Deze strijd der titanen kan eenieder aanstaande zaterdag om 1700 uur in sporthal Corlear meemaken.

 

Obstakels

Zaterdag 26 oktober mochten we aantreden tegen Langhenkel h3 in het fraaie Heerde. De stand deed vermoeden dat we met deze tegenstander weinig moeite zouden hebben en geroutineerd werden de gebruikelijke afspraken gemaakt betreffende het tijdstip van verzamelen, de documentatie enzovoort.

Echter, op de dag zelve bleek één en ander toch niet zo makkelijk te zijn om te realiseren als we dachten. Neem nu het verzamelen. Toegangswegen richting de Slag waren afgesloten. De rotonde bij de Slag lag volledig open en menig speler moest zich via allerlei bochten en omleidingen een weg banen naar de afgesproken plek.

 

Boze tongen beweerden dat de tegenstander hier achter zat… Al in een vroeg stadium zouden ze ons willen ontmoedigen, ja willen belemmeren om de wedstrijd mee te kunnen maken. Enigszins later dan gepland gingen we op pad en kwamen heelhuids aan op de plaats van bestemming. Daar bleek de sporthal een grondige metamorfose te ondergaan; het halve complex stond in de steigers. Was dit ook één van de afleidingsmanoeuvres? Moesten we soms denken dat de wedstrijd was afgelast vanwege de werkzaamheden? Een gammele vurenhouten deur droeg het pretentieuze opschrift HOOFDINGANG. Onzeker gingen we naar binnen. In een afgetimmerd hok weer een gammele deur, dit keer geen opschrift…

Ja, daar was toch de zaal met diverse teams en publiek! Maar eenmaal in de zaal speelde de thuisploeg zijn laatste troef uit. Voor de kleedkamer werden we helemaal naar achteren gedirigeerd. Daar aangekomen stuitten we een enorm stuk landbouwplastic waar we ons een weg doorheen moesten banen. Moesten we hierachter omkleden? Of probeerden ze ons via een omweg weer de hal uit te leiden? Maar nee, achter het plastic bleek toch een kleedkamer schuil te gaan en konden we ons voorbereiden op de wedstrijd.

De wedstrijd zelf begon naar verwachting. De eerste set begon wat stroef maar toen het ritme weer in de ploeg kwam, mochten we zegevierend met 15-25  van veld veranderen. Met niet minder dan 9 man puur talent en ruim 200 jaar ervaring is het lastig wisselen. Het halve team werd gewisseld voor de tweede set die ondanks alle vermoedde kwaliteiten aan eigen zijde  verrassend genoeg naar de tegenstander ging met 25-22. De geoliede machine leek knarsend tot stilstand te komen, of toch niet? 

 

Bij de derde set werd een nieuwe opstelling het veld ingestuurd en bleek het succes van de tegenstander gelukkig eenmalig, zij het nipt. Deze set ging naar Surf met 23-25 en begon de tegenstander tekenen van wanhoop te vertonen. Uiterste krachtsinspanningen leidden zelfs tot een lelijke blessure bij de tegenpartij en moest ook hun enige wisselspeler het strijdtoneel betreden. De vierde set ging vervolgens vrij probleemloos naar Surf met 13-25 en was de overwinning binnen. Na de gebruikelijke gezellige samenzijn in de kantine gingen we op weg naar huis. Onderweg waren geen noemenswaardige belemmeringen of obstakels te melden..

De comeback van Deherenvansurf

Deherenvansurf zijn er weer. Een sabbatical van een heel volleybalseizoen heeft de heren goed gedaan. In bijna ongewijzigde samenstelling zijn de eerste wedstrijden al weer gespeeld, en gewonnen. Alsof ze niet weg zijn geweest. Met speels gemak is de draad weer opgepakt. 3 Keer volledige winst en één setje slechts laten liggen in de comebackgame, zeggen de statistieken.

Hoe dat kan? Onderstaand wedstrijdmoment laat zien waarom. Lijntje van 5, als tegenstander om gek van te worden. Volleybal, het blijft een tactisch spelletje.

Terugkeer op de velden houdt natuurlijk ook terugkeer op het WWW in!  De afvalligen gaan jullie zo nu en dan in de zaal volgen, maar zien ook uit naar de online prestaties. De standen, de verhalen, de ambities, de winst, de promotie?, de vettigheden, de Chinees in Swifterbant. We lezen het graag. Succes mannen! Wij, Ton, Pieter en Gerard rekenen op jullie.

Elburg uit en de Maori connectie

Na onze glorieuze wederopstanding in de laatste wedstrijd tegen Hellas, zijnde met 2 sets achterkomen en toch nog met 3-2 winnen, keken we met hernieuwd zelfvertrouwen uit naar de wedstrijd tegen E.V.V. We hadden weliswaar de statistieken tegen maar deze werden als futiliteit aan de kant geschoven. Statistieken zijn tenslotte voor statistici en niet voor de echte wereld. Wie kent niet het verhaal van de statisticus die vol zelfvertrouwen door een rivier waadde met een gemiddelde diepte van één meter? Hij verdronk.

Tot zover de voorbeschouwing. In Elburg troffen we een uitgebreid en luidruchtig team van E.V.V. aan. Het inspelen van de tegenstander zag er indrukwekkend uit maar was onvoldoende om ons van de wijs te brengen. Dit soort taferelen hadden we wel vaker gezien maar net zo vaak bleek later tijdens de wedstrijd dat er van dit machogedrag weinig overbleef. Tegenover het luidruchtige begin van de wedstrijd door de tegenstander, probeerden wij zowaar iets dergelijks tegenover te stellen door elkaar met high fives en geschreeuw op te zwepen. Iets wat verderop in het verslag nog een vervolg krijgt.

De eerste set begonnen we gewoontegetrouw met een vlotte achterstand welke we – wederom gewoontegetrouw – in de tweede helft van de set probeerden weg te werken. Ofschoon we nog enigszins in de buurt leken te komen, bleef het gat te groot en ging deze set verdiend naar E.V.V. Een van de problemen waar we mee kampten in de eerste set, bleef hardnekkig voortduren in de tweede set. Ik heb het over de stop die van bedenkelijk niveau was en die het uithoudingsvermogen en het geduld van onze spelverdeler danig op de proef stelde. Ondanks diverse vermaningen tijdens de diverse time-outs, bleef de stop vrijwel gedurende de hele wedstrijd kwalitatief uitermate teleurstellend.

Uiteraard ondermijnde de slechte stop onze pogingen om tot goede aanvallen te komen en ofschoon we hier en daar wat goede uitschieters hadden, was het onvoldoende om een echte vuist te maken richting onze tegenstanders en gingen ook de tweede en derde set naar de overkant.. E.V.V. speelde het spelletje gewoon een niveau beter door een solide stop, een redelijk gevarieerde aanval en een degelijk blok. Dit alles overgoten met luidruchtig commentaar en een uiterst irritant deuntje.

Dan, de laatste set. OK, de wedstrijd was verloren maar we wilden als uiterste krachtsinspanning toch ons visitekaartje achterlaten door in ieder geval één set mee naar huis te nemen. En dit leek zelfs te lukken. We kwamen op voorsprong en op karakter werd er doorgevochten richting de 25. Helaas kregen de mannen van E.V.V. opeens een periode waarin alles leek te lukken en daardoor gesterkt werkten ze vlot de achterstand weg om vervolgens door te stomen naar de 25 om daar nipt voor ons te eindigen, eindstand 25-23 voor E.V.V.

Voor of tijdens de wedstrijd – daar wil ik van af zijn – werd het idee geopperd dat we onze entree iets glorieuzer dienden de maken. Op zich een goed plan dat eenvoudig te realiseren moet zijn aangezien onze entree elke vorm van glorie ontbeert. Vervolgens werd de Nieuw Zeelandse Haka aangehaald als voorbeeld dat wij wellicht konden gebruiken om onze tegenstanders voor de wedstrijd te intimideren.

Voor degene die niet weten wat de Haka is: (bron Wikipedia) De dans zelf bestaat uit een reeks van gebaren, vaak beginnend vanuit een door de knieën gebogen spreidstand. Men spant zijn spieren aan en slaat er vervolgens op (bijvoorbeeld achtereenvolgens op de borst, de armen en de bovenbenen). Ook probeert men door een neertrekkende beweging de kracht van de goden vanuit de hemel naar beneden (in de krijger) te trekken. Daarnaast kan men nog variëren in gezichtsuitdrukking, zoals het oogwit en een lange tong laten zien. Of een dergelijke uitvoering inderdaad een goed idee is, wil ik in het midden laten omdat ofschoon imponerend genoeg (zie bijgaande filmpje), een aantal handelingen nogal blessuregevoelig lijkt te zijn….. Anderzijds, het zou kunnen dat vrouwelijke fans dit optreden zeer zullen waarderen en in grote getalen komen opdagen om ons aan te moedigen!! www.youtube.com/watch?v=c-lrE2JcO44

Hoewel, als ik in gedachte deze optie de revue laat passeren, 8 halfblote kerels van middelbare leeftijd die in een onverstaanbare taal op hun ledematen lopen te beuken, neuh, daar zit niemand op te wachten.

Dick

Deherenvansurf-mobiel

't Is jammer dat de surf heren 4-mobiel in Amerika is afgeleverd, maar we wensen onze temporary geëmigreerde Hans er veel plezier mee!

Kusje

Zaterdag 5 november 13.00h had de kalender aangewezen voor de thuiswedstrijd van het vierde herenteam van surf, dé herenvansurf, tegen het tweede herenteam van Hellas Nunspeet. Oudere jongeren tegen jonge jongeren. De jonkies uit Nunspeet betitelden ons vast als 'oudjes' getuige de wat gniffelde opmerkingen over leeftijden en rugnummers. Maar we wisten van onze lange volleybalcarrieres al dat jeugdige overmoed vaak geen stand houd tegen de jarenlange ervaring en het enorme doorzettings- en uithoudingsvermogen van de wat oudere volleyballer. Die jeugdige overmoed bleek al uit het inspelen. Dartelend door de zaal werd de warming-up volbracht en het inslaan ging van een hardleien dakje. Dat daarmee de energie van twee, drie sets al wordt verdaan zou halverwege de wedstrijd pijnlijk duidelijk worden.

Hoe anders pakken wij het aan? Allereerst door niet te vroeg in de sporthal te arriveren en, mocht dat door het verkeer toch anders verlopen, dan in ieder geval niet door direct vol swung van start te gaan. Vorige jaren betaalde dat zich uit in kampioenschappen en hoge klasseringen.
Dit jaar valt dat tot nu toe nog wat tegen. De behaalde punten (lees: gewonnen sets) zijn nog minimaaltjes te noemen, daarbij overigens wel aangetekend dat deherenvansurf de nummers 1 tot 4 uit de 2e klasse poule van dit jaar al tegenstand moest bieden.

Wat dan weer een nadeel van rustig aan beginnen is dat als de eerste fluit klinkt wij, deherenvansurf, er nog niet helemaal klaar voor zijn. En zij waren dat wel, ongetwijfeld door het wat fanatiekere warmlopen en inspelen. Dat feit vertaalde zich in de wedstrijd al snel naar een door ons verloren eerste set: 13-25 maar liefst. Zoiets maakten we al eerder mee, niet zo lang geleden nog! Maar de tweede set gaat dan vaak al beter en wordt nipt wel of niet gewonnen. Nipt niet dus, tenminste als 20-25 als nipt niet te duiden is. 0-2 Achter. Spoedoverleg.

De sfeer zat er bij dejochiesvanhellas goed in. 5 Punten zouden het wel worden deze zaterdag, dat wisten ze eigenlijk al toen ze de zaal betraden en de oude mannen piepend het voorwerk zagen verrichten. Reden genoeg om flink te gaan wisselen. De formidabele spelverdeler, samen met een -vaak- wat snelle midman de enigen die met kop en schouders boven de rest van Nunspeet uitstaken, werd gewisseld, en ook wat anderen traden aan. Ook wij wisselden vlotjes, door met onze zevende man links, rechts, mid en zelfs de diagonaal met de vaste spelverdeler geheel door elkaar te husselen. Doe daar een gelegenheidsaanvoerder bij, geen strategie en zeker niet te veel training (recreantenniveau is genoeg), en als deherenvansurf dan op gang komen, berg je maar. Dan is er geen hou'en an!

25-21 en 25-22 zijn de uitslagen van setjes 3 en 4. De tegenstander keurig op enige punten afstand gehouden. De frustratie nam zeer toe aan de overzijde bij het spul uit Nunspeet. Frans floot dat het een lieve lust was en haalde daar zo nu en dan de woede van hen, en één- tweemaal van ons, op de hals. Maar, zo concludeerden we na de match, de scheids maakte in deze wedstrijd toch veel minder fouten dan wij of zij: niet zeuren dus. De jonkies kregen de kar niet meer op de zandweg en het terugbrengen van de spelverdeler sorteerde ook niet het beoogde effect, hij was afgekoeld en dan blijkt het lastig spelverdelen te zijn.

Een vijfde set moest er gespeeld worden. En hoe vervelend is het dan als je met 8-2 achter (zij!) alweer van veldje moet wisselen. Motiveert voor geen meter, dat begrepen wij wel. Via 10-2 werd het nog 11-7 (ofzo) maar toen ging het na een paar foutjes van hunnie snel. Met 15-10, een aanval van ons ging via-via bijna in de basket!, werd de laatste set binnengehaald. De ervaring versloeg de toekomst. En, dat moet ook zeker gezegd worden, we speelden nog niet eens op ons best! Tevredenheid alom bij ons, niet om het spel, wel om de winst. Verbazing ook alom bij andere Surfers die wel de eerste twee sets enigszins gevolgd hadden en niet het stoutste vermoeden hadden dat een 3-2 winst het eindresultaat had kunnen worden.

De wedstrijd kreeg halverwege een geheel andere wending. Later pas, thuis, bleek mij wat de werkelijke oorzaak hiervan is geweest. Niet aan de wissels bij de tegenstander, niet aan de diesel die deherenvansurf heet, zelfs niet aan de scheids. Een kleine actie van onze enige thuistoeschouwer, het liefje van nr. 36 om precies te zijn, bleek de ommeslag te hebben geforceerd. Bij een achterstand in de derde set werd een klein kusje op de bal gegegeven voordat deze vanuit de tribunebanken werd teruggegooid. Rinus schijnt het gezien te hebben. Ik zelf niet, had dan misschien wel gezegd: 'doe eens normaal man!'. Maar geholpen heeft het! Kan niet anders!

Gerard

Surf H4 - Pauwervoll H2

Op zaterdag 22 oktober mogen we aantreden tegen de nummer twee Pauwervoll H2. Helaas moet Rinus wegens een begrafenis afhaken en Henk is wegens vakantie ook afwezig. En dus treedt naast Ype ook recreant Marco aan om toch met één reserve op de bank kunnen te spelen.

Zoals eerder geconcludeerd ligt het verliezen van de laatste wedstrijden niet aan ons spel, maar aan het gebrek van een vaste coach. En daarom is een beroep gedaan op –de een jaartje niet spelende- Ton. Onze ex-penningmeester Hans zit voor aanvang ook op de tribune. Het inspelen ziet er klaarblijkelijk zo imposant uit, dat Hans al vóór de wedstrijd weer huiswaarts keert om te voorkomen dat de heimwee naar Surf Heren 4 hem te groot wordt. Marco laat bij het inspelen zien dat -hoewel zijn actieve volleybal-leven zich ruim 18 jaar geleden afspeelde in de pre-rallypoint historie- zijn techniek nog prima in orde is en hij nog een lekker balletje kan slaan.In de wedstrijd krijgt Marco dan ook meteen speelruimte.

Het begin van de eerste set is het echter maar lastig om meteen punten te pakken en al spoedig staan we een aantal punten achter. Deze achterstand wordt alsmaar groter en we verliezen met 9-25. Grootste dieptepunt van de set (en wedstrijd) is echter dat Marco tijdens deze eerste set almoet afhaken met een blessure. Na een zweepslag bij het tenniszes weken geleden is nu het andere been aan de beurt. Erg jammer want Marco leek een erg welkome speler binnen de Heren van Surf.

Bij aanvang van de tweede set roept Ton ons eens flink tot de orde. We moeten ons beter opstellen, er moeten meer ballen in het gapende middenveld en het blok moet iets meer naar binnen. Dat laatste blijft de hele wedstrijd een lastig punt, maar de aanwijzingen hebben wel effect. De set gaat gelijk op en de tegenstander wordt onder druk gezet. Aan het eind van de set trekt SURF net aan het langste eind en wordt de set met 25-23 binnengehaald.

Ton geeft zelfs aan dat het steeds leuker was om naar te kijken. Dat het nog leuker kan, blijkt in de derde set. De paas loopt inmiddels lekker en de smashes van Gerard, Dick, Martin en Ype brengen menig tegenspeler tot wanhoop. Pieter slaat wat minder hard, maar zijn ballen worden keurig op de lege plekken geplaatst. Rob prikt menig bal in het lege middenveld. In een volleybalshow lopen we snel een aantal punten uit en geven deze voorspong niet meer uit handen: 25-18. De setstand is 2-1.

Hoewel we vastbesloten zijn dan ook maar die vierde set ook even binnen te harken, blijkt dat in de praktijk iets lastiger. Pauwervoll heeft stiekum bij ons afgekeken hoe het volleybal ook al weer gaat en laat zien dat ze niet helemaal voor niets op de tweede plek staan. Bij Surf breekt de trainingsachterstand een beetje op en dus moeten we de set met 17-25 uit handen geven.

Met 2-2 wordt dat een vijfde set tot de 15 punten. Helaas laten we het in het begin van deze vijfde set een beetje liggen, en helaas lukt het ons niet meer deze achterstand goed te maken. De set wordt wordt verloren met 10-15 en de wedstrijd dus met 2-3. De eerste set even niet meegeteld hebben we echter een lekkere wedstrijd gespeeld en toch 2 sets gepakt van de nummer twee!!!

De evaluatie na de wedstrijd leert ons dat de keuze voor een vaste coach de juiste is geweest. In goed overleg wordt besloten dat Ton deze rol de rest van het gehele seizoen mag blijven vervullen.

Zaterdag de 29ste mag Heren 4 even rustig “bijtanken” tijdens het 40-jarige lustrumfeest van SURF.

Surf H4 - Libero H2

Zaterdag 15 oktober stond de altijd lastige thuiswedstrijd tegen Libero
'99 heren 2 op het programma. De helft van ons team had er voor gekozen
om zich voor te bereiden door een wedstrijd te fluiten en vol
enthousiasme en technisch volmaakt werden de kurken balletjes door de
metalen omhulsels gespeeld.
Libero verscheen, geheel tegen de verwachting in, met een vrijwel
geheel verjongd team in Hoevelaken. Dat was even slikken, maar gelukkig
waren de fluiten reeds veilig opgeborgen.
De eerste set was nodig om even van deze misrekening bij te komen en
ging dan ook met 15 – 25 verloren. Tussentijds overleg en herevaluatie
van de scouting leverde in de tweede set resultaat op; heren vier liet
en stand van 25 – 18 noteren. Of we vervolgens de dupe zijn geworden
van onze jeugdige overmoed, eigengereid optreden, of dat de
tegenstander zich volledig herpakt had is nog steeds niet helemaal
duidelijk,maar wederom ging er een set verloren met 15 – 25.
Door nuttige tips en coaching van de nieuwe aanwinst van heren 4,
Marco, leek het er de vierde set op dat we toch nog onze doelstelling
zouden kunnen halen, namelijk het spelen van de zo fel begeerde vijfde
set. De heren van Libero wisten echter een welhaast bovenmenselijke
inspanning te leveren en trokken uiteindelijk de laatste set met 24 -26
naar zich toe.
Rekenmeesters zijn nog even bezig geweest om te bezien of de 79 punten
die wij bij elkaar hadden gespeelt niet alsnog voldoende waren voor
drie sets, maar helaas was de conclusie op het wedstrijdformulier
anders.
Na afloop werd een en ander natuurlijk grondig besproken en de fysieke
inspanning gecompenseerd met een teamschaaltje en een vochtige
versnapering.
Vrijwilligers voor de scouting van de volgende tegenstander kunnen zich
melden bij onze trainer.

Henk

Glow in the Dark

U ziet maar weer; De Heren van Surf als stralend middelpunt van het Lustrumfeest

De ene scheids is de andere niet

Henk S: met militaire precisie en discipline


Pieter M: nonchalant en vrij relaxed