DeHerenvanSurf tegen Drost/VZK, gemengde gevoelens ….

Zaterdagochtend 19 december meldde het voltallige team (met uitzondering van Henk) zich in De Slag, met vertrouwen uitkijkend naar de wedstrijd tegen Drost/VZK. Dit vertrouwen had zijn oorsprong in de vlotjes lopende oefenwedstrijd van de dinsdag daarvoor tegen de Nijkerker VC, in de relatieve standen van de betreffende teams en het inzicht in de kunde die we inmiddels van Drost/VZK dachten te hebben. Dit gevoel kan worden samengevat in twee woorden : “moet kunnen”. Frans Pabst beklom de scheidsrechterstoel, hopende dat deze wedstrijd wat vlotter zou lopen dan de vorige.

Na het traditionele inslaan begonnen we geroutineerd met de wedstrijd en de uitslag van de eerste set leek onze gevoelens te bevestigen. Het liep niet fantastisch maar gelukkig had Drost/VZK tijd nodig om op stoom te komen en trokken we de eerste set met 25-14 naar ons toe. De tweede set verliep grotendeels gelijk aan de eerste en ook hier trokken we met 25-12 aan het langste eind.

En toen, de derde set…. We wisten aan het begin van de set al vlot een stevige achterstand op te bouwen door zware servicedruk van de tegenstander. Na een tijdje konden we hoogstens de achterstand consolideren maar ondanks dat was er geen spoortje van paniek dat we eventueel deze set zouden kunnen verliezen. We hadden immers wel voor hetere vuren gestaan en uiteindelijk was het allemaal toch goed gekomen, nietwaar ? De opmerkingen van de bank negerend ( “Jullie staan te slapen !!!”), balden we onverstoorbaar verder richting de 25. De oorlogsgod Mars, die in het verleden in het heetst van de strijd altijd welwillend op ons had neergekeken, had blijkbaar dit keer een koffiepauze of was te druk met twitteren want deze derde set ging uiteindelijk naar de tegenstander met 25-27. Ondanks een eindspurt van Surf waardoor de stand gelijk kwam (“zie je wel, het komt goed”), misten we aan het einde de scherpte om ook deze set naar ons toe te trekken. Het gevoel dat we toen hadden kan ook worden samengevat : “hoogmoed komt voor de val”.

Na een moment van bezinning begonnen we aan de laatste set. Tijdens deze set kwam het tot een confrontatie tussen onze onvolprezen spelverdeler en een lid van de tegenstander vanwege een voetfout aan het net. Even leek de situatie te escaleren en burgemeester Renkema, indachtig het optreden van zijn Rotterdamse collega, nam geen enkel risico en trommelde ogenblikkelijk een aantal pelotons ME op. Charges bleven gelukkig uit en kon de laatste set worden uitgespeeld welke tot onze grote opluchting met 25-21 naar onze kant ging.

We hebben aanstaande dinsdag een oefendwedstrijd tegen Heren 3 en daarna een aantal weken rust. Om af te sluiten en om het vuurtje nog eens op te stoken, hebben we na de wedstrijd van 19 december iets te zoeken in de tweede klasse?

Dick

Speelenderwijs

De Nijkerker VC leek het wel aardig om een oefenpotje aan te vragen bij deherenvansurf van het naastgelegen Hoevelaken. Op de vaste trainingsdinsdagavond (hé, trainen we weer?) van het vierde team van SURF stonden vanaf negen uur in de avond beide teams tegenover elkaar. Het leek voor NVC niet alleen aardig te zijn, het bleek achteraf ook een heel nuttige avond voor de mannen uit Nijkerk, het is ook zeer de moeite waard geweest dat de reis naar Hoevelaken is gemaakt.

Het wordt natuurlijk een heel aardig stukje tekst dat ik naar aanleiding van deze avond schrijf. Al is het alleen maar omdat we bij het afscheid afspraken over enkele maanden nog een oefenpot te zullen spelen tegen elkaar (en omdat ze meelezen, weten we inmiddels!). De uitslag laat zich voor die pot natuurlijk al wel redelijk raden maar de sfeer is tegen die tijd ook belangrijk.

Maar eerlijk is eerlijk, de sfeer jl. dinsdagavond was meer dan prima. En meer dan prima was ook de oefenpot. Want er werd aan beide kanten goed en fanatiek gevolleybald. En meer dan prima was ook de uitslag voor deherenvansurf: 4-1. Een uitslag die normaal niet voorkomt in een wedstrijd omdat hoe-dan-ook het na vier sets over en uit is. Maar de mannen uit Nijkerk vonden een 3-1 nederlaag schijnbaar niet genoeg en zinspeelden op een 3-2, vast omdat dat vriendelijker oogt. Halverwege die laatste –dus vijfde- set, of misschien was het al voor halverwege, kregen de NVC-ers al door dat ze aan die vijfde set nooit hadden moeten beginnen; er werd al vrij snel gesuggereerd om te stoppen en een biertje te gaan pakken. Maar ja, als deherenvansurf eenmaal op stoom zijn, maken ze het karwei ook af.

Nu is mijn eerlijk oordeel over de avond wel, dat dit een van de beste wedstrijden van dit seizoen (en daarvoor?) van ons was. Het liep bij iedereen meer dan alleraardigst. Menigeen zelfs, steeg boven zichzelf uit, leek het wel. Over hoe dat zo komt –op een doordeweekse avond nog wel- kunnen langdurig analyses worden gehouden. Trokken we ons op aan een tegenstander van niveau? Was het de gebruikelijke spanning van een gemeentelijke derby? Of waren wij nou zou goed of zij nou zo slecht? Ik houd het maar op het eerste. Vooral omdat de pot in grote vriendelijkheid en op redelijk niveau werd gespeeld.

Het goede spel deed de promotiediscussie wel weer oplaaien. Het argument (mijn argument om eerlijk te zijn) dat we niets te zoeken hebben in de tweede klasse gaat niet meer op als we zo spelen. Kampioen worden we er niet direct mee in een klasse hoger, maar leukere wedstrijden dan nu worden het natuurlijk wel bij een treetje meer. En nu Ton wil aanhaken bij een tweede-klasse-avontuur (hoorde ik uit betrouwbare bron) moesten we de gesprekken maar eens wat steviger voeren. Zeker als we in de komende oefenpot dejongensvansurfherendrie weten te bedwingen.

Winterkampioen

Donderdagavond is niet onze sterkste avond –misschien wel ons meest zwakke. Het behaalde gelijkspel dit jaar was op een donderdagavond. Zo nog in het midden van de week staat het hoofd nog naar het enige dat belangrijker voor ons is dan volleybal: ons werk. U weet wel, families die onderhouden moeten worden enzo. Het was ook vanwege datzelfde werk dat we maar met zes waren. Eigenlijk zelfs kon niemand vanwege zijn werk deze donderdagavond volleyballen natuurlijk, maar, omdat –zo leerden we van onze aanvoerder, tegelijk voorzitter- je vier punten in aftrek krijgt bij afwezigheid in plaats van vier erbij bij winst, waren we voltallig. Zes man, tot op het bot gemotiveerd. Hielden we onszelf voor.

Warm spelen was er niet bij in het Elburgse. Niet omdat de verwarming in de hal het af liet weten, maar omdat de scheids lekker op tijd wilde beginnen. Dan zou je denken dat ze alle tijd heeft om ballen in of uit te zien, maar dat was een foute veronderstelling. Verder floot ze, achteraf gezien, wel aardig. Vooral omdat er van de zes uitballen die ze ingaf, of andersom, vier in ons voordeel waren. Omdat de tegenpartij niet protesteerde twijfel ik nog enigszins of de ballen echt uit waren,(of in) maar misschien waren de Elburgerianen inmiddels al gewend aan deze scheids en hààr fouten, dat ze het protesteren al hadden afgeleerd.

De donderdagavondblues deed zich vooral in de eerste set gelden. De 23-25 (we speelden uit, hè) was op het randje. ’t Had voor het zelfde geld, en ook nog zeer terecht, andersom kunnen zijn. Maar in het op karakter ombuigen van een achterstand op het einde van de set naar setwinst zijn we inmiddels zeer ervaren. Net zo ervaren als het herpakken na een slecht momentum. De tweede set was dan ook 12-25. Slordigheidjes aan onze kant maakten het dat zíj boven de tien kwamen.

In de wetenschap dat het, desondanks de donderdagavond, allemaal op zijn pootjes terecht zou komen konden we wat experimenteren. Het leek weliswaar nergens op: ik herinner me een 2,9 meter bal van achterspeler Dick, een touche via de vijandelijke schouder op de achterlijn van Rinus, een net onder de netrand aanval van Pieter, een twee meter links van me bal terwijl ik linksvoor verdedig van Martin en een achterover-bal van mezelf met uitvoeringscijfer ‘2’. Eigenlijk maakte alleen onze setuppende rots in branding geen fouten……, hielden we onszelf voor. 3e set: 19-25, 4e 20-25. En dat op donderdag.

De grootste winst van het weekend bleek ook achteraf pas. Nummertjes twee en drie wonnen met slechts 3-1. Daarom staan we respectievelijk zes en zeven punten los op de nabije concurrentie. En derhalve zijn we, met nog een wedstrijd te spelen, reeds nu al WINTERKAMPIOEN.

Gefeliciteerd jongens. De willen we wel promoveren, of willen we niet promoveren discussie is al –terecht- gestart.

SURF-SDS 3-1

Zou een wedstrijdverslag nog volgen?

De bal

Op vrijdag 21 november speelden de Heren van Surf een uitwedstrijd in Zeewolde.

Deze wedstrijd stond in het teken van de Mikasa MVA 200. De nieuwe wedstrijdbal.
Deze bal staat met name bekend om zijn goede vluchteigenschappen en heeft een 8-panel met een dubbele dimple laag voor minder rebound en betere controle.

Vanaf de start van de wedstrijd werden de (goede) vluchteigenschappen van deze bal duidelijk. Deze vluchteigenschappen waren zo goed dat de bal niet te stoppen was. Zelfs niet door de ervaren spelers van heren 4. De ballen vlogen alle kanten op en kwamen deze ballen een keer bij de spelverdeler dan zorgde die wel voor een verrassing. Rob, die geblesseerd was aan zijn duim en Rinus keken vol ongeloof naar hetgeen zich in het veld afspeelde. Nee, we hadden niet gedronken en we waren gemotiveerd en goed ingespeeld. Het was echt de bal. We verloren de eerste set dan ook met 25-22.

We moesten proberen deze bal beter onder controle te krijgen. Een van de manieren om dat te doen, is de ballen die je normaal gesproken onderhands pakt, nu bovenhands te pakken en jezelf instellen op het onverwachte. Zo flexibel als de heren zijn, het had zijn resultaat. Langzaam trokken we het spelletje naar ons toe en leerden wij snel gebruik maken van de prachtige vluchteigenschappen van deze bal. We wonnen de laatste drie sets dan ook met 23-25, 18-25 en 21-25.
Het was zeker geen mooie wedstrijd maar wel een wedstrijd die gewonnen werd op karakter.

Na de wedstrijd werd mij het bourgondische karakter van deze ploeg weer eens duidelijk. Die avond werd gegeten: 3 bakken pinda’s, 4 porties bitterballen en plusminus 12 patat. We waren met z’n achten. Daarbij moet worden opgemerkt dat bijna iedereen thuis had gegeten. Er was zelfs iemand die voorstelde om daarna nog te gaan wokken. (Oké we hebben een kleine hoeveelheid patat weggegeven aan dames 2 die ook met 3-1 wonnen).
Onderwerp van gesprek was natuurlijk de bal en Rinus vroeg zich af of Zeewolde al een eerste set thuis had verloren. Ik heb dat nagezocht en ze hebben nog geen eerste set thuis verloren. 25- 22 is misschien nog niet zo’n slechte prestatie als het lijkt.


Ton

devijfdeset

Fingerspitzengefühl

Zaterdag hebben we de heren van Langhenkel/HEC uit Heerde mogen ontvangen in de Slag. Jonge jongens nog, met tijdens het inslaan indrukwekkende prestaties. Er werd hard geslagen, en hoog gesprongen. Onze oude-mannen-huppeltjes vielen daarbij in het niet.

Net voor aanvang, de scheids had al gefloten, werd nog een laatste bal geserveerd door een van de tegenstanders. Deze bal kwam ongelukkig aan bij Rob, precies op de duim van de rechterhand. Aauuu, dat voelde niet goed, het deed pijn tot in de "Fingerspitzen".

De eerste set startte vlot. De mannen van Langhenkel mochten dan hard kunnen slaan, het precisiewerk van Surf bracht ze danig in de moeilijkheden. Onze pass lag prima, en ondanks de schade kwam de setup redelijk aan. Goed genoeg om de kanonnen meedogenloos te laten vuren. Vooral Dick was uitstekend op dreef, en ook Hans op de diagonaal kwam prima door. Al snel was de eerste time-out aan de kant van de tegenstander een feit (7-2 of zo), precies op tijd om Rob's beschadigde duim van tape te voorzien.

De timeout liep uit op een blessure behandeling, want een speler van Langhenkel bleek op de vingers geraakt te zijn en voor de inzetbaarheid werd gevreesd. Ook zijn Fingerspitzengefühl was niet meer wat het geweest was. Gelukkig kon deze speler toch verder. Waar zouden we zijn zonder tape?!?

Het verdere verloop van deze set was kort en bondig. Mede door strak blokkeerwerk van Gerard was de set met een eindstand van 25-11 een formaliteit. De tweede set verliep vrijwel identiek, met een stand van 25-15 lieten we de mannen uit Heerde ruim achter ons.

Anders dan in andere wedstrijden werd ook de derde set snel en degelijk uitgespeeld. Driemeter aanvallen van Pieter, hoge ballen van Martin en meedogenloze kanonskogels van Rinus waren te veel van het goede voor de jeugd aan de andere kant van het net, waar nogmaals een stel vingers er aan moesten geloven.. 25-8 was het resultaat. Bij de Surf jeugd is de afspraak dat sets onder de 10 met appeltaart beloond worden door de trainer, jammer dus dat we geen trainer hebben...

Inmiddels was de tribune volgestroomd met publiek. De aanwezigen werden getrakteerd op strak volleybal, waarbij Surf geen moment in gevaar geweest is. Ook de vierde set werd winnend afgesloten. Bijna op appeltaartnivo, met 25-11. Uiteraard werd de overwinning opgedragen aan "Piet", wiens vrouw aanwezig was om onze prestaties vast te leggen. De foto's zullen via niet nader te specificeren route hun weg vinden naar "Mozambique".

Aanstaande vrijdag uit bij Zeewolde met een alternatieve spelverdeler. De duim van Rob wordt omringt door een kunstzinnig kleurenspel waarbij paars en geel de boventoon voeren. Ton zal zijn intrede doen bij het team als waardig vervanger, totdat het Fingerspitzengefühl teruggekeerd is.

7-11 Swift'64 thuis

Wie onze tegenstanders waren was niet echt een issue dit weekend; onze grootste vijand van de laatste keer waren wij immers zelf! Hoe hebben wij ons in de afgelopen week kunnen herstellen na de blamage tegen Pauwervoll?
Het is een wonder te constateren wat een weekje absolute rust voor ons als herenvansurf kan betekenen.
Wij begonnen deze dag toch met een behoudende stemming; de voorbespreking met een kop koffie werd resoluut geweigerd; we mochten de goden immers niet ongunstig stemmen!
Gelukkig was wel het Centre Court gereserveerd dus konden wij met voldoende ademruimte aan de bak.
Set 1 was eigenlijk een formaliteit; waar wij nog niet echt op dreef waren hadden de heren van Swift'64 zich nog niet aangepast aan onze tijdzone (Swifterband is best een eind weg hoor!). 25-15 in 20 minuten.
Tweede set was er een van hetzelfde soort; 25-16 in mogelijk nog minder minuten.
De derde set was er een van een andere planeet; Surf wist opeens geen raad met het dwarrelende spel en al snel wisten de heren van Swift een kloof te slaan die wij niet meer konden overbruggen. 16-25 was onze straf.
De vierde set kwam alles gelukkig nog goed en trokken wij de winst naar ons toe.

Resumé; je kunt je als coach niet alles permiteren. We zijn wel veelzijdig maar kennen nu ook onze grenzen! Welke stabiele diagonaal komt ons versterken als wij dit tempo volhouden? Tevens een oproep voor een parttime fisiotherapeut; onze jaren beginnen te tellen en voordat we rammelend uit elkaar vallen willen we toch nog een keer op die platte wagen!

Pauwervoll uit, altijd lastig…

Om meteen met de deur in huis te vallen, nee, we hebben niet gewonnen. De prachtige constante lijn kon niet worden vastgehouden en in het duistere Ermelo moesten we op 29 oktober de punten delen. Voor Pauwervoll moet het als een overwinning zijn overgekomen, wij ervoeren het als een nederlaag. Zoals bij elke topwedstrijd hoort ook hierbij een gedegen nabeschouwing. De deskundigen verdrongen elkaar bij het Sportjournaal, Nova, Pauw & Witteman, u kent het wel. De conclusies waren unaniem, hier had Surf onnodig punten laten liggen.

Hoe kon het zover komen ? Was het omdat niet iedereen van te voren de moeite had genomen om nog wat te eten ? Hadden we toch die bak koffie moeten nemen ? Was het de listige manier waarop de verlichting gemonteerd was die ons de das om deed ? Of waren we nog onvoldoende hersteld van de wedstrijd tegen de recreanten. Hoe dan ook, het slappe aanvalsspel van Pauwervoll en dito getik op de driemeterlijn was voldoende om ons volledig uit ons spel te brengen (voor zover we er al in konden komen) en hadden we de grootste moeite om overeind te blijven. Onze aanval kwam niet uit de verf en we hadden onvoldoende antwoord op het prikwerk van onze tegenstander. Waar wij moeizaam voorploeterden en fout op fout stapelden, kregen de heren van Pauwervoll bij vlagen vleugels en konden we slechts met moeite tot een gelijkstand komen qua sets.

Na de douche was er ruimte voor bier en de gebruikelijke vettigheden in de kantine. Opmerkelijk hierbij was de belangstelling voor het vrouwelijk schoon dat te zien was in het aangrenzende zwembad en voor de voetbalwedstrijd op de flatscreens. Een duidelijk teken dat dit een wedstrijd was die snel vergeten diende te worden en dat we ons moeten opladen voor de volgende kraker. Aanstaande zaterdag moeten we aantreden tegen onze naaste concurrent dus we zullen alle zeilen moeten bijzetten. Mocht u nog kaarten willen bemachtigen, wees er snel bij want op is op.

Dick

The killing(volleybal)fields

Zo maar een einde van zo maar een zaterdag. We reizen af naar Hierden voor onze derde wedstrijd dit seizoen. Da's via Harderwijk richting Frankrijk en dan links in de weilanden. Je kunt ook de borden dorpshuis, tennisbaan, plaatselijke kroeg, vuilstort of de Hummels volgen. In alle gevallen bereik je dan een alleraardigste sporthal met dito kantine. De meiden van Hierden spelen divisie (zo blijkt achteraf) en daarom op het Centre court. Dat centrale veld is niet alleen zo ongeveer het midden van de hele sporthal met wat bankjes eromheen, maar is ook simpelweg, en snel (tijdens ons omkleedmoment), om te bouwen naar drie identieke volleybalvelden; het onze is de nieuwste want in Hierden zijn ze ooit -ik schat twee decennia terug- met twee velden begonnen aanpalend aan de kantine -wij bespeelden het veld dat zich het verst van de frituur bevond (maar de bitterballen waren nog wel te ruiken!).

De eerste thuis en uitwedstrijd waren al in 4-0 winsten voor deherenvansurf omgezet (PS. daarover wordt nog geschreven). Acht puntjes dus uit twee wedstrijden en daarmee een vierde plek. Dat omdat de nummer 1 al vier wedstrijden had gespeeld (10 punten daaruit) en de nummertjes 2 en 3 pas drie wedstrijden (9 punten daaruit). Ofwel, slechts een setje was nodig om virtueel de kop weer te pakken, en twee puntjes om echt weer aan kop te gaan.

't Was deze einde zaterdag ook de laatste meedoewedstrijd van dit seizoen voor, laten we hem om veiligheidsredenen Piet noemen. Ook Piet namelijk moet er aan geloven als beroepsmilitair. Zo op het moment dat wij, deherenvansurf, alle huldigingen en lauweringen hebben ondergaan van het aankomende kampioenschap (ja, ik durf) wordt Piet weer teruggevlogen vanuit het verre en warme oord, dat we, om veiligheidsredenen -en het gemak, Mozambique noemen. België en Friesland vallen bij voorbaat af als het gaat om ver en warm, Mozambique daarentegen niet, weet ik toevallig van onze kroonprins.

En dus met Piet in de basis begonnen we aan ons avontuur. De mannen van HSC bleken mij bij het inspelen hun positie (ergens onderaan) op de ranglijst niet waardig: er werd lekker doorgeslagen en dus kon het nog wel eens een krakertje worden. En dat werd het ook. Uitgebreide bespiegelingen worden daargelaten, maar de 24-26 in de eerste set was zwaar bevochten. 't Was ook in deze of de derde (ik weet het nu al niet meer) dat er wat hulp van de scheidsrechter bij nodig was, op een cruciaal moment. En waar de set al rond onze twintig punten verloren leek, pakten we toch kort daarna het eerste punt van de inmiddels invallende avond.

De tweede set, weer met Piet, ging eenvoudiger. Op ons matchpoint konden we nog drie-vier ballen verprutsen voordat de set met 19-25 werd gewonnen. Het tweede punt binnen, en dus nu al weer de koploper. De derde set, ik meen zonder Piet, en de vierde, weer mét, waren van het pompen of het verzuipen. 't Leek een beetje DSB bij ons: tot het einde onbekend of wel failliet of toch niet? In ons gelukkige geval geen faillisementen in beide sets. Er werd goed en leuk gespeeld -aan beide kanten- en onze niet-organisatie was er denk ik de reden van dat het allemaal best moeizaam ging. Maar het resultaat gaat de geschiedenis in. En dat is wederom een 4-0 winst. Driemaal op rij inmiddels. Geen setje tegen dus.

Ook de laatst gedane uitbreiding in Hierden, het derde veld, werd aldus een waar killingfield na ons optreden. De heren uit Hierden ontdaan en verslagen achterlatend haastten we ons via een vier-pits-douche richting kantine, waar de warme hap werd uitgeserveerd. Of we nu in het dorpshuis of de kantine van de tennisvereniging of volleybalclub zaten, het maakt niet uit. Het bier en de verdiende vettigheden smaakten de koploper weer prima.

Piet werd netjes afgezet in Hoevelaken en een behouden reis, verblijf en terugkomst gewenst.

3 oktober Scholten Bouw Blok - deherenvansurf : 0-4

De eerste uitwedstrijd stond zaterdag 3 oktober op het programma. Na onze knappe 4-0 overwinning in de eerste wedstrijd hadden we verwacht bovenaan de ranglijst te staan, echter Scholten Bouw Blok (SBB) had eveneens met 4-0 gewonnen en bleek over een beter punten gemiddelde te beschikken. Een heuse topper dus tussen de nummers 1 en 2 van de ranglijst. Hans had ons spelnivo in de eerste wedstrijd gezien, en vond dit van een dusdanig nivo dat hij wel een wedstrijdje gemist kon worden. Gezien het late tijdstip van de wedstrijd (19:30 uur) was iedereen door Pieter op scherp gezet met de belofte dat we na een goede wedstrijd bij de plaatselijke chinees te overwinning mochten wegspoelen….

Maar eerst moest er dus nog even gepresteerd worden. Ook hier liet de tegenstander bij het inspelen zien een aardig balletje te kunnen slaan, echter voordat je kan aanvallen moet de pass wel goed zijn. We wisten SBB goed onder druk te houden en, ondanks dat er enkele stevige smashes te zien waren, bleef de set in Hoevelakens handen. De eerste set was binnen maar we waren nog niet gerust op een goede afloop. Dick, die vanaf de zijkant toekeek, wilde het team niet uit het evenwicht brengen en besloot nog even aan de kant te blijven totdat zijn komst echt noodzakelijk was. Bij een gelijk opgaande tweede set blesseerde Pieter (ook wel krentenbol genoemd…..) zich dusdanig dat hij uit voorzorg om een wel erg vroege publiekswissel vroeg. Het seizoen duurt tenslotte nog lang. Met Dick in de gelederen wisten we enkele punten voorsprong te nemen en, mede doordat Gerard prima de middenaanval van SBB uitschakelde, ook deze set binnen te slepen: 20 – 25. Een gelijkspel was binnen maar we wilden natuurlijk meer.

De derde set verliep snel, de mannen van SBB lieten de koppies hangen waardoor een verschil van 8 punten op het scorebord. Deze voorsprong werd zelfs nog verder uitgebouwd waardoor deze set met 14 -25 gewonnen werd. We stonden op dat moment dus virtueel op de eerste plek. De laatste set begon onze maag dusdanig te knorren dat we er zo snel mogelijk een einde aan wilde maken. Echter SBB wilde vanzelfsprekend de eer redden en gaf goed tegenspel. Het spel golfde op en neer en het was niet te voorspellen wie deze set zou pakken. Dat de set toch door ons gewonnen werd had natuurlijk te maken met de jarenlange ervaring welke in het team zit…. Of was het de belofte van ‘krentenbol’ dat de verenging de kosten van de chinees op zich zou nemen bij een 4-0 overwinning……

Al met al werd het dus opnieuw 4-0 en gloorde de koppositie voor de heren van Surf.

26 september deherenvansurf-ORMI : 4-0

Zaterdag 26 september was het eindelijk zover: De heren van Surf mochten, in een thuiswedstrijd, aan het nieuwe volleybal seizoen beginnen. Aangezien het vorige seizoen volgens verwachting was verlopen, de opdracht was om niet te promoveren en dat lukte nipt, vond het bestuur het niet nodig om voor versterkingen in de selectie te zorgen. Alleen Ton besloot dit seizoen zijn diensten te gaan vertonen bij de recreanten zodat we het dit seizoen met 8 toppers moeten gaan waarmaken. Bij de, door Gerard uitstekend georganiseerde BBQ, werd alvast druk gespeculeerd over de eerste wedstrijd. De tegenstander (ORMI) was gedegradeerd uit de tweede klasse en super gemotiveerd om snel weer een stapje hogerop te gaan. ORMI zou dus wel de nodige trainingsarbeid verricht hebben. Wij daarentegen moesten het doen met de belofte te gaan trainen en een stukje vlees minder op de BBQ.

Bij het inspelen bleek ORMI zeker te kunnen volleyballen alleen de lengte van de verschillende spelers lag aanmerkelijk lager, daar moesten we dus onze winst pakken. In de eerste set speelde we nog wat onwennig maar pakten geregeld onze punten zodat we deze set met 25-17 binnenhaalden. De tweede set begon goed, Pieter stond weer als vanouds te passen, Hans liet zien dat zijn blok niet aan kracht had verloren na zijn hoogtestage in Afganistan en Rob verzorgde de setups welke door Martin en Dick werden binnengeslagen. Ook deze set werd redelijk eenvoudig met 25-17 gewonnen. In de derde set werd de opstelling enig sinds door elkaar gehusseld maar ook dat bracht het team niet in verwarring. Na een kleine achterstand wist Henk met een goede servicereeks de achterstand om te buigen in een voorsprong. Gerard zorgde er persoonlijk voor dat deze voorsprong niet meer uit handen gegeven werd, 25-18.
In de laatste set was de concentratie verdwenen waardoor er lange tijd tegen een achterstand aangekeken werd. Gelukkig was Rinus nog net op tijd aanwezig en geheel fit om ons door deze set heen te loodsen middels enkele goede aanvallen. In de buurt van de magische 20 punten grens was de achterstand omgebogen in een zeer kleine voorsprong. De ervaring deed vervolgens de rest waardoor er een maximale 4-0 overwinning op het bord stond.

Still goin' strong

Even de stand vastleggen na twee wedstrijden! Worden de herenvansurf Surf's hoop in bange dagen?

Een goed begin ...

.. is het halve werk. ' De kop is er af' met als resultaat 'dat we aan kop gaan'.

(klik op de afbeelding om uitvergroot te zien hoe deherenvansurf het doen)

Mentale voorbereidingen

Niet iedereen heeft de zomer al weer geheel achter zich liggen. Maar lang zal dat niet meer duren. Het einde is in zicht. De trainingen starten weer op 24 augustus is te lezen op de website van ons aller VV SURF. De eerste wedstrijden volgen een maandje later.

't Was nog een heel gezoek om uit te vinden wanneer deherenvansurf zich moeten melden voor de eerste training. En 100% zekerheid over de waarschijnlijke situatie is er bij mij nog niet. Want waar ik volgens de site nog ingedeeld ben bij Heren5, speelt Heren5 in de 4e klasse komend jaar. De herenvansurf waren officieel promovendus voor de 2e klasse -maar wilden blijven hangen in de derde vanwege ... terwijl de 1e natuurlijk ook geen enkel probleem zou mogen zijn!- en dus kan een 4e klasse natuurlijk niet waar zijn. En moet geconcludeerd worden dat we Heren4 zijn geworden -maar nog steeds, en om meerdere redenen deherenvansurf zijn- en in de derde klasse ons weer moeten -en zullen- gaan bewijzen.

Waar we vorig jaar met 7 andere teams de strijd moesten aangaan om de titel zijn het er dit jaar 11 geworden. Dus geen 21 wedstrijden maar 22. Da's een toename, een geringe welliswaar, maar toch een toename. Ook schat ik in dat het aantal af te leggen kilometers aanzienlijk meer wordt dan in de periode 2008-2009: had SURF in Zwolle gehuisd dan waren we vaak op fiets gegaan nu veel uitwedstijden zo'n beetje halverwege de A28 plaatsvinden. Een positiviteit heb ik al wel gezien. Zaterdag 27 februari spelen we einde zaterdagmiddag in Swifterbant. Ik zou willen voorstellen aansluitend de lokale Chinees, waarvan we weten dat daar niets mis mee is, te bezoeken.

Of ik er klaar voor ben? Jazeker luidt dan het antwoord. Mentaal altijd en lichamelijk ook, nu ik deze zomer zeker 30 beachvolleybalminuten in Italie op mijn conto (!) heb. Dat samen met wat trainingstijd de komende weken -graag met aandacht voor de opstelling- wordt het weer een prachtig seizoen. Of met Herman Finkers te spreken: ik heb er zin an!

En als iemand hier iets tegen in te brengen heeft? Ik zie me graag gecorrigeerd.

Gerard

Zomerblond

Hier dan dat ene nog beloofde blogje. We weten inmiddels dat we glorieus een tweede plek hebben behaald in deze alles of niets derde klasse poule. En dat met zoveel toppen en dalen, want het enige constante dit seizoen was toch wel ons wisselend functioneren. De spannende (tjonge, tjonge) bijna laatste loodjes waren daar wel tekenend voor. Waardoor Zeewolde bijna langszij kwam. Maar niet helemaal. Ook zij hadden last van 2e klasser VVH.



Op de Nevobo site (klik op hierlinksnaast) las ik zonet dat we niet willen promoveren. Ik dacht dat we daar nog een boompje over zouden opzetten. Tijdens de summer BBQ met nat blondje en lekker hapje, waarvan de datum overigens wat lastig prikken is met al geplande vakanties, familiefeesten, andere BBQ's enzo. Maar een mail daarover komt snel: zal wel juni worden schat ik zo in.

Zomer-ze alvast!

Het zit er weer op

De herenvansurf zijn niet allemaal van die enorme schrijvers. Meer doeners waarschijnlijk. De onfortuinlijke met 3-1 verloren uitwedstrijd tegen Zeewolde -in best een leuke wedstrijd overigens- is door niemand uitgeschreven. Zo ook had geen der heren de aandrang om de daarop volgende deceptie in en tegen Voorthuizen (eenzelfde 3-1) te verslaan. En ook is niets te lezen geweest over het herpakken van deherenvansurf in de laatste drie thuiswedstrijden van het seizoen tegen VZK (2-2), BAS (3-1) en Swift (4-0). De opgaande lijn wordt dus ruw verstoord door het seizoenseinde; dit jaar al op 4 april.

Eerder op deze blog was al te lezen hoe de kansen van deherenvansurf lagen als het gaat om het kampioenschap of promotie. Nu, de laatste vijf wedstrijden verder, zijn de kansen er nog steeds maar zijn ze wel wat afgenomen. Net als Feyenoord en PSV hebben we het niet meer in eigen hand maar zijn we afhankelijk van de ander. De ander in dit geval is Zeewolde die met één wedstrijd minder twee punten minder heeft. Daar is niet veel rekenwerk voor nodig om Zeewolde bij 3-1 of 4-0 winst in hun laatste wedstrijd deherenvansurf van de tweede plek te zien verdringen om te gaan voor kampioenschap en promotie van de poldenaren. Want VVH, dik eerste in de poule in dit én vorig seizoen, wilde vorig jaar niet promoveren, en màg dit jaar daarom datzelfde niet.

Maar de grote maar is, dat Zeewolde zijn laatste uitwedstrijd juist tegen VVH moet spelen, en dat als VVH zijn sportieve plicht doet zij minimaal een gelijkspelletje zullen behalen. Dan zijn de herenvansurf zeker van de tweede plek, tenminste als op dat moment de punten voor minus de punten tegen het volgende criterium van plaatsing op de ranglijst is. Want met ‘slechts’ 1492 punten tegen, ervan uitgaand dat Zeewolde in vier sets minimaal 30 punten weet te scoren, kunnen de herenvansurf zich beroepen op de titel 'minste punten tègen' hetgeen gelijk is aan de sterkste verdediging van de hele competitie. Ofwel, het beste blok, het beste van de lijn af gewoon alles verdedigen, het beste duiken, pakken en pannenkoeken en het beste 'uit' roepen als de bal ook daadwerkelijk 'uit' dreigt te gaan. Snapt u het nog? Als neen, geeft niets!

Al met al zijn er wat de eindstand voor de herenvansurf betreft nog wat onzekerheidjes, maar niet onwaarschijnlijk is het inmiddels ook dat we een belletje naar de Nevobo moeten plegen om promotie naar een volgende klasse vriendelijk maar zeker af te wijzen. Vrijdagavond de 17e is er de kraker VVH-Zeewolde; kort daarna weten we definitief de eindstand van dit seizoen in de herenvansurf-poule. Ik zeg u toe daarover nog een blogje te zullen bloggen. Een ding staat al als een paal boven water: we hebben het keurig gedaan, met en zonder vingers in de neus, en bovenal was het telkens een zeer aangenaam samenzijn. Dit in de categorie: 't is ook maar een spelletje.

Daarmee komt zo onderhand een mooi seizoen ten einde en ligt –laten we daarvan uitgaan- een mooie zomer voor ons met in ieder geval nog één te organiseren napraat-BBQ -zie hier de doeners en niet de schrijvers. Voornemens voor volgend seizoen zijn er al geuit in de nazit van de laatste wedstrijd: in het nieuwe seizoen gaan we twee keer trainen.

Eén keer in oktober en één keer in maart. Dat leek ons wel een goede verdeling van deze extra belasting.

Zijlijn

Zo vlak voor de uitwedstrijd tegen Zeewolde -over 20 minuten moet ik in de auto stappen- is er nog geen wedstrijdverslag van de vorige pot: die tegen BAS. De beste stuurlui staan aan wal gold voor deze wedstijd voor mijzelf. Of ik nu 'stuurlui' ben, danwel zo een iemand die dit soort mensen langs de wal ziet staan, dat maakte bij deze wedstijd niet zo veel uit.

't Ging namelijk alleraardigst. Niet zo veel op aan te merken en dus te sturen. 1-0 na de 1ste set. 1-1 na de tweede. 2-1 na de derde en 3-1 na de vierde. Als we de geschiedenis nu eens zo schrijven, en het niet hebben over de setstanden -die in de eerste en tweede set matigjes waren- dan is het een mooie uitslag. Dat in de wetenschap dat BAS wel het best is van de slechten in ons competitiegezelschap.

De vingers moeten vanavond even uit de neus. Zeewolde uit, tweede helft seizoen, mogeijk best lastig. Evenwel gloort het einde van de competitie. Die eindspurt lijkt voor Zeewolde wat lastiger dan dat die voor ons zal zijn. Laten we daar hoop uit putten. Samen met wat puntjes uitloop die we vanavond gaan halen rest in ieder geval de tweede plek in de competitie. Alsook de daarbij behorende promotie naar de Tweede Klasse. Wie wil het daar eens over hebben?

Koude douche

De 3e klasse kraker VVH-SURF eindigde toch iets anders dan menigeen zich vooraf had voorgenomen. 3-1 in zijn geheel nadat wij, deherenvansurf, zonder al te veel moeite de eerste set wonnen en dus meteen de voorsprong namen. Maar wij, deherenvansurf, stortten daarna iets sneller in dan dat VVH juist op gang kwam. En dus was de eindstand onvermijdelijk dezelfde als de eerdere twee wedstrijden deze competitie. Driemaal 3-1 verliezen van VVH. Nou, dan moet je groot en flink zijn, en dat zijn we dan ook: we zijn gewoon een maatje te klein voor dit VVH. Het is haast wetenschappelijk bewezen alhoewel de echte wetenschapper daar het liefst meer representatieve wedstrijden voor zou willen zien.

Gek is het natuurlijk niet. VVH had allang in de tweede klasse moeten spelen na hun kampioenschap van vorig jaar. Ik denk dat ze daar redelijk mee zouden kunnen draaien. Net als wijzelf overigens als we ons enig discipline zouden aanmeten, hetgeen we trouwens weer niet voorstaan.

Je reinste competitievervalsing dus allemaal in deze derde klasse. VVH, dat traint, weliswaar het maatje te groot is voor deherenvansurf maar slechts drie winstpuntjes meer heeft. Wij, die niet trainen, slechts drie winstpunten te weinig voor de absolute koppositie en –ruim- boven de rest. De rest doet dus gewoon voor spek en bonen mee. Van Libero wisten we dat al na de 4-0 en 3-1 winsten op deze polderboys. Zeewolde is nog om een beetje in de gaten te houden maar daarom zullen we hen binnenkort nog verder onder zeeniveau helpen dan ze nu al spelen. De rest zullen we met de spreekwoordelijke vingers in de neus de punten simpelweg onthouden.

Het is daarom dat ik afgelopen zaterdag met een gerust hart in een vriendschappelijk toernooitje mijn enkelbanden liet oprekken door een amateur-onverlaat en Rinus met zijn eigen geruste hart andere afspraken kon maken voor aanstaande zaterdag als BAS, met de B van Biddinghuizen (en vast de A van Algemene en S van Sportvereniging –want uit een ver verleden weet ik dat je tegen BAS ook kunt basketballen) naar Hoevelaken reist. Want het fundament van deherenvansurf is zo stevig dat de afwezigen het volste vertrouwen kunnen hebben in de aanwezigen.

Heren, zet hem op zaterdag. Rinus en ondergetekende rekenen op jullie – met de spreekwoordelijke vingers in de neus natuurlijk. We hopen wel voor jullie dat de douche in Hoevelaken na afloop warmer is dan die in Harderwijk. Die was namelijk net zo koud als het bier dat we eigenlijk niet hadden verdiend. Toch?

Bewijs: Rob was in Tel Aviv!

Blijkens de deherenvansurfwebstatistieken was Rob inderdaad in Tel Aviv. toch mooi hè, één bezoek uit Israël.

Surf H5 werpt koploper Libero terug naar positie 4

Afgelopen zaterdag was het dan zover. De revanche wedstrijd tegen Libero stond op het programma. Zoals uit een eerder verslag valt te lezen, hebben de mannen uit Dronten nog een appeltje te schillen met de volleybalbroeders uit Hoevelaken. Twee weken geleden stond Libero nog fier aan kop, echter dat was voordat er begonnen werd aan het tweeluik tegen Surf. De eerste wedstrijd ging met 0-4 verloren door Libero dus was er een week hard getraind op de pass. Dat zou zijn vruchten moeten afwerpen….

Alles werd door Libero in het werk gesteld om optimaal aan de wedstrijd te beginnen. De wedstrijd werd op het onmenselijke tijdstip van 18.45 uur gepland. De vraag rijst dan: moet je voor of na de wedstrijd eten of zoals Ton treffende zei: ik eet dan voor en na de wedstrijd.
Vaste spelverdeler Rob moest plotseling voor zijn werk naar Tel Aviv en boze tongen beweren dat de Libero hier meer vanaf weet…..

En als klap op de vuurpijl wisten de Drontenaren nog enkele sterke jeugdspelers te strikken waarvan er 1 zelfs de sprongservice tot specialiteit van het huis had uitgeroepen.
Tja, wat moet je daar als Surf dan tegenover stellen…..Het is iedereen natuurlijk duidelijk dat H5 overloopt met ervaring, lengte, blokkerend vermogen en slagkracht maar hoe zou het team omgaan met het ontbreken van Rob als spelverder ? Natuurlijk had Pieter in de loop van het seizoen al rekening gehouden met het feit dat Rob een keer zou ontbreken. Vaste stand-in Henk heeft inmiddels bewezen dat hij Rob als geen ander kan vervangen, maar om toch het zeker voor het onzekere te nemen besloot talentenjager Pieter eens in de kweekvijver van de recreanten te gaan speuren. Hier zag hij de ongepolijste groeibriljant Ton van Vliet zijn kunsten vertonen. Ton bleek bereidt een plekje vrij te houden in zijn drukke agenda en reisde vol goede moed mee richting Dronten.

Bij het inslaan bleek al dat de mannen van Libero er zin in hadden de schande van de vorige wedstrijd weg te poetsen. De ballen werden regelmatig binnen de 3-meter binnengemept. We waren dus gewaarschuwd! Aangezien bij Ton v Vliet de lat door zijn medespelers wel erg hoog gelegd was met de opmerking:" vorige week zonder jou wonnen we met 4-0 dus elke set die we verliezen ligt aan jou" besloot Pieter maar samen met Ton de bank te bemannen (tja, een sterke bank maakt uiteindelijk het verschil).

In de eerste set werden we meteen onder zware druk gezet. De sprongservice van Libero leverde enkele directe punten op en Pieter moest vluchten in een time-out bij een stand van 15-9. "Pass goed, je eigen spel spelen en hou Libero onder druk" waren de bruikbare tips die we kregen. Langzaam maar zeker kwamen we beter in ons spel maar helaas net niet genoeg om de set binnen te slepen (25-20). Toch voelden we dat we meer grip kregen op de tegenstander. Pieter had inmiddels gezien waar de zwakke punten lagen bij Libero en besloot zelf de middenaanval voor zijn rekening te nemen.

De tweede set liet een gelijk opgaande strijd zien waarbij het initiatief bij Surf lag. De sprongservice van Libero werd goed verwerkt en Henk wist enkele malen prachtig de aanval van Surf in stelling te brengen. De set ging terecht met 17-25 naar Surf. In de derde set wist Pieter opnieuw een tactische wissel toe te passen met als doel het ritme van Libero verder te verstoren. Ton had inmiddels zijn zenuwen onder bedwang en was toe aan zijn debuut in H5 als spelverdeler. Meteen de eerste bal werd een op maat gesneden set-up achterover welke schitterde door Rinus binnengetimmerd werd. H5 ging beter en beter draaien terwijl Libero zijn agressie af en toe botvierde op de eigen scheidsrechter. Ook deze set ging terecht naar ons met de setstand 19-25. Dit betekende een 1-2 voorsprong in sets en de wetenschap dat we Libero in ieder geval achter ons zouden houden op de ranglijst.

Ook in de vierde set wisselde we de opstelling. Nu kregen Rinus en Henk rust. Het begin van de set was voor surf met tekens een paar punten voorsprong. Echter bij de stand 12-15 wisten de mannen uit Dronten enkele punten achter elkaar binnen te slepen wat leidde tot een tussenstand van 18-18. Deze gelijke stand noopte Pieter tot het inzetten van Rinus om het blok te versterken. Beide teams kregen gaandeweg de set verschillende kansen om de vierde set binnen te slepen. Uiteindelijk bleken wij over de sterkste zenuwen te beschikken en met de eindstand 28-30. Meteen was het ons ook duidelijk waarom we elke week zo hand trainen.
Met de 1-3 overwinning op zak bleven er slechts enkele vragen onbeantwoord:
als we promoveren naar de tweede klasse moeten we dan gaan trainen……
is het mogelijk dat we het verblijf van Rob in Tel Aviv verlengen tot 5 mei….
En speelt Gerard nu beter met of zonder koffie achter de kiezen…..

Hopelijk kunnen we na de volgende wedstrijd hierop het antwoord geven. Deze wedstrijd belooft een topper te worden aangezien we dan mogen aantreden tegen de nr 1 VVH uit Harderwijk.

Martin

Kort verslag

Voor onze spelers in het buitenland:
- Zaterdag 7 februari 2009, Dronten 19.00h;
- Libero - SURF H5 : 1-3;
- prachtige enerverende pot volleybal;
- 28-30 in de laatste set -ja, je geeft de tegenstander zo lang mogelijk uitzicht op nog een punt-;
- 2e plaats stevig in handen (zie onderstaande stand);
- promotie naar 2e klasse onontkoombaar (zie onderstaande stand);
- onderlinge onenigheid over of dat gewenst is eveneens;
- foto's van de afterparty zijn mislukt;
- uitgebreid wedstijdverslag volgt snel door een van de andere teamleden, toch?

Voorbereiding op de wedstrijd van zaterdag

Meer voorbereiding is niet nodig: waar een wil is, is een weg.

van Dronten naar Hoevelaken, en terug

De reis van Dronten naar Hoevelaken was er één zonder zorgen geweest. Daar was ook geen enkele reden voor. Koploper -weliswaar sinds het laatste weekend gedeeld met Harderwijk-, slechts eenmaal verloren –tegen datzelfde Harderwijk- maar verder behoorlijk op dreef –verrassend voor een ieder toch wel-. Op internet hadden ze gezien dat SURF het uit tegen VVH behoorlijk had laten liggen (3-1); de 4-0 winst van SURF in en tegen buurdorp Swifterbant was bijna vanzelfsprekend en verontrustte niet. Swift verloor vrij vaak alle vier sets –of pakte er maar één- en stond daarom stijf onderaan. Alleen de Chinees in Swifterbant was beter dan die in Dronten, maar verder was Dronten natuurlijk superieur aan alles in Swifterbant –vonden zij uit Dronten.

‘Bij Hoevelaken links af’, was er nog gegrapt bij het verkeersbord langs de A28 dat het knooppunt aankondigde. Snel de punten pakken en terug de polder in. Hoe anders kon het ze vergaan?

De reis van Hoevelaken naar Dronten was een heel andere. De stemming en de promotiekans was zojuist behoorlijk afgenomen (‘als VVH al kampioen zou worden, dan nog zouden ze promoveren’, was op de heenweg nog beredeneerd). Ver van de bar, haast bij de voordeur van de Hoevelakense sportkantine en niet te dicht bij de tegenstander, hadden deherenvanlibero het 4-0 verlies al nabesproken. Het verlies hadden ze zeer verdiend. Deherenvansurf waren niet een klein beetje beter; deherenvansurf waren veel beter. Ze waren overklast.

De eerste set ging nog lekker van start. Snel stonden ze een punt of zes voor; zie je wel! En ze hadden die zes punten vastgehouden tot aan de twintig. Dan mag je niet meer verliezen met 25-23. Maar ja, dat hadden ze wel gedaan. In de tweede en derde set waren ze er op geen moment aangekomen. De ballen vlogen ze links en rechts om de oren en de twaalf, dertien gepakte punten konden ze grotendeels bijschrijven door foute (op)slagen van de tegenstander.

Met 3-0 achter konden ze de vierde set ongedwongen van start -lekker vrijuit spelen heet dat dan. Veel is er bij zo’n achterstand immers niet meer te verliezen. Hooguit de afgang als ook deze vierde set verloren zou worden, rustte ietwat als last op de schouders. Maar dat zou de nummer 1 -tot dat moment dan- niet overkomen natuurlijk. Gaande de laatste set bleek het toch voor ze in het verschiet te liggen. VIER-NUL. Uit in Hoevelaken. Afgedroogd en met de staart tussen de benen. Dat hadden ze toen ze vol goede moed in Dronten waren weggereden niet durven dromen. Groot respect was getoond bij het handjesschudden.

Van twee punten voor op SURF naar twee punten achter, in anderhalf uur. Van plek één naar plek drie in de ranglijst -VVH had geen steken laten liggen-, en plek vier was een reële mogelijkheid geworden -Zeewolde naderde met rasse schreden-. Grote angst voor de volgende wedstrijd was er ook. Dan zou dít SURF afreizen naar Dronten. ‘Komende week zou getraind moeten worden op de pass’, zo was al besproken aan de ovale tafel in Hoevelaken. Maar de pass zou slechts het begin zijn, wisten ook zij. Tegen dít SURF is meer nodig, is véél meer nodig.

Scheids!

Swifterbant uit, altijd lastig...

Na de deceptie van vorige week in Harderwijk was het team van heren 5 extra gemotiveerd om een grote slag te slaan. Werd vorige week nog met 3-1 verloren (aan de pass lag het niet...), deze week waren we vast van plan de volle winst te behalen.

Swifterbant is overigens aan het eind van de wereld, en dan linksaf, mocht u dat niet weten. De geplande aanvangstijd was 17:30 (te vroeg om van tevoren te eten, vroeg genoeg om rammelend in het veld te staan). We vertrokken netjes op tijd om 16:15. Helaas moest Dick verstek laten gaan, en Hans is uitgeleend aan Kamp Holland in Uruzgan. Dus met z'n zevenen op pad.

De tegenpartij Swift'64 was zwaar gehandicapped. Slechts drie basisspelers waren aanwezig, zij werden aangevuld met twee recreanten en twee meisjes van 14 jaar... Het resultaat van de eerste set sprak boekdelen: 25-4 gewonnen. We hebben 4 maal fout geserveerd, vandaar..

De tweede set lieten we iets meer ruimte aan de Swifters. Het 14-jarig talentje blonk uit, een goede service en een strakke setup zorgde zowaar voor echte tegenstand. Maar ook deze set werd met 25-20 gewonnen. De tegenstand was daarna echt gebroken, de volgende sets eindigden met setstanden van 25-16 en 25-12. Tijdens het spel was de kwaliteit van de pass opmerkelijk goed. Er kon vrijuit gevarieerd gespeeld worden waarbij 3-meter ballen van Pieter en stijg door het midden met Gerard en Martin prima liepen. Zelfs Rob de spelverdeler heeft met succes een 3-meter bal geslagen, op een prachtige setup van libero Henk. Ton sloeg werkelijk alles, en Rinus heeft een paar keer vernietigend uitgehaald.

Na deze prima wedstrijd was het hongergevoel zodanig dat de kantine gevraagd werd grote borden patat en bitterballen aan te laten rukken. Helaas bleek de frituur niet aan te staan, gemiste kans op veel omzet! Gelukkig blijkt Swifterbant over een uitstekend Chinees restaurant te beschikken, waar we met zijn allen heerlijk hebben gegeten. Verrassingsmenu 'A' is een aanrader..

Volgende week komt de koploper Libero naar Hoevelaken. Wij verwachten een groot publiek om ons te steunen!

Was getekend; De Heren van Surf

vijf heren en een dame

'Waarom onze avonturen niet op de website van Surf te vinden zijn', was een van de vragen gisteravondlaat in Swifterbant of all polderplaces. Nu, met die avonturen ga je een webmaster natuurlijk niet mee vervelen. Het zou hem niet alleen behoorlijk van de straat houden. De vraag is ook of zijn site er veel beter van zou worden.

Daarom een plek voor ons zelf; en natuurlijk zal de SURF-webmaster gevraagd, overgehaald of gedwongen worden de link naar ons eigen plekje te plaatsen op zijn site. Een plek waar lief en leed rond de volleybalavonturen van Heren 5 te volgen is -of in ieder geval zou moeten zijn.

Van de onfortuinlijke uitwedstrijd tegen VVH (vorig jaar werden deze heren nog door ons opgerold -dit jaar wat het andersom-, tot de fortuinlijke uitwedstrijden langs de randmeren van ons land waarvan uit tegen Swift '64 het meest vers en illuster in het geheugen ligt. Van reis- en speladviezen tot voor- en nabeschouwingen. En van trainingskampenementen tot Kamp Holland. Alles is mogelijk.

't Zou zo maar kunnen dat deze blog een stille en schone dood sterft. Maar meer denkbaar is het natuurlijk dat de blog een veel bezocht podium van actualiteiten zal worden, naslagwerk zal zijn voor het nageslacht en als voorbeeld zal dienen voor volleybalminnend- en beoefenend Hoevelaken om ook van zich te laten horen. Change!

De 'vijf heren en de dame' behoeft nog wat uitleg: het waren onze Swiftse tegenstanders van gisteren (ja, alles mag op dit niveau). Tegen hen werden alle vier sets met overmacht binnengehaald waarna we -tegen betaling weliswaar- getrakteerd werden door de plaatselijke Chinees.

Wij zelf zijn over het algemeen gewoon met z'n negenen.