De bal

Op vrijdag 21 november speelden de Heren van Surf een uitwedstrijd in Zeewolde.

Deze wedstrijd stond in het teken van de Mikasa MVA 200. De nieuwe wedstrijdbal.
Deze bal staat met name bekend om zijn goede vluchteigenschappen en heeft een 8-panel met een dubbele dimple laag voor minder rebound en betere controle.

Vanaf de start van de wedstrijd werden de (goede) vluchteigenschappen van deze bal duidelijk. Deze vluchteigenschappen waren zo goed dat de bal niet te stoppen was. Zelfs niet door de ervaren spelers van heren 4. De ballen vlogen alle kanten op en kwamen deze ballen een keer bij de spelverdeler dan zorgde die wel voor een verrassing. Rob, die geblesseerd was aan zijn duim en Rinus keken vol ongeloof naar hetgeen zich in het veld afspeelde. Nee, we hadden niet gedronken en we waren gemotiveerd en goed ingespeeld. Het was echt de bal. We verloren de eerste set dan ook met 25-22.

We moesten proberen deze bal beter onder controle te krijgen. Een van de manieren om dat te doen, is de ballen die je normaal gesproken onderhands pakt, nu bovenhands te pakken en jezelf instellen op het onverwachte. Zo flexibel als de heren zijn, het had zijn resultaat. Langzaam trokken we het spelletje naar ons toe en leerden wij snel gebruik maken van de prachtige vluchteigenschappen van deze bal. We wonnen de laatste drie sets dan ook met 23-25, 18-25 en 21-25.
Het was zeker geen mooie wedstrijd maar wel een wedstrijd die gewonnen werd op karakter.

Na de wedstrijd werd mij het bourgondische karakter van deze ploeg weer eens duidelijk. Die avond werd gegeten: 3 bakken pinda’s, 4 porties bitterballen en plusminus 12 patat. We waren met z’n achten. Daarbij moet worden opgemerkt dat bijna iedereen thuis had gegeten. Er was zelfs iemand die voorstelde om daarna nog te gaan wokken. (Oké we hebben een kleine hoeveelheid patat weggegeven aan dames 2 die ook met 3-1 wonnen).
Onderwerp van gesprek was natuurlijk de bal en Rinus vroeg zich af of Zeewolde al een eerste set thuis had verloren. Ik heb dat nagezocht en ze hebben nog geen eerste set thuis verloren. 25- 22 is misschien nog niet zo’n slechte prestatie als het lijkt.


Ton

devijfdeset

Fingerspitzengefühl

Zaterdag hebben we de heren van Langhenkel/HEC uit Heerde mogen ontvangen in de Slag. Jonge jongens nog, met tijdens het inslaan indrukwekkende prestaties. Er werd hard geslagen, en hoog gesprongen. Onze oude-mannen-huppeltjes vielen daarbij in het niet.

Net voor aanvang, de scheids had al gefloten, werd nog een laatste bal geserveerd door een van de tegenstanders. Deze bal kwam ongelukkig aan bij Rob, precies op de duim van de rechterhand. Aauuu, dat voelde niet goed, het deed pijn tot in de "Fingerspitzen".

De eerste set startte vlot. De mannen van Langhenkel mochten dan hard kunnen slaan, het precisiewerk van Surf bracht ze danig in de moeilijkheden. Onze pass lag prima, en ondanks de schade kwam de setup redelijk aan. Goed genoeg om de kanonnen meedogenloos te laten vuren. Vooral Dick was uitstekend op dreef, en ook Hans op de diagonaal kwam prima door. Al snel was de eerste time-out aan de kant van de tegenstander een feit (7-2 of zo), precies op tijd om Rob's beschadigde duim van tape te voorzien.

De timeout liep uit op een blessure behandeling, want een speler van Langhenkel bleek op de vingers geraakt te zijn en voor de inzetbaarheid werd gevreesd. Ook zijn Fingerspitzengefühl was niet meer wat het geweest was. Gelukkig kon deze speler toch verder. Waar zouden we zijn zonder tape?!?

Het verdere verloop van deze set was kort en bondig. Mede door strak blokkeerwerk van Gerard was de set met een eindstand van 25-11 een formaliteit. De tweede set verliep vrijwel identiek, met een stand van 25-15 lieten we de mannen uit Heerde ruim achter ons.

Anders dan in andere wedstrijden werd ook de derde set snel en degelijk uitgespeeld. Driemeter aanvallen van Pieter, hoge ballen van Martin en meedogenloze kanonskogels van Rinus waren te veel van het goede voor de jeugd aan de andere kant van het net, waar nogmaals een stel vingers er aan moesten geloven.. 25-8 was het resultaat. Bij de Surf jeugd is de afspraak dat sets onder de 10 met appeltaart beloond worden door de trainer, jammer dus dat we geen trainer hebben...

Inmiddels was de tribune volgestroomd met publiek. De aanwezigen werden getrakteerd op strak volleybal, waarbij Surf geen moment in gevaar geweest is. Ook de vierde set werd winnend afgesloten. Bijna op appeltaartnivo, met 25-11. Uiteraard werd de overwinning opgedragen aan "Piet", wiens vrouw aanwezig was om onze prestaties vast te leggen. De foto's zullen via niet nader te specificeren route hun weg vinden naar "Mozambique".

Aanstaande vrijdag uit bij Zeewolde met een alternatieve spelverdeler. De duim van Rob wordt omringt door een kunstzinnig kleurenspel waarbij paars en geel de boventoon voeren. Ton zal zijn intrede doen bij het team als waardig vervanger, totdat het Fingerspitzengefühl teruggekeerd is.

7-11 Swift'64 thuis

Wie onze tegenstanders waren was niet echt een issue dit weekend; onze grootste vijand van de laatste keer waren wij immers zelf! Hoe hebben wij ons in de afgelopen week kunnen herstellen na de blamage tegen Pauwervoll?
Het is een wonder te constateren wat een weekje absolute rust voor ons als herenvansurf kan betekenen.
Wij begonnen deze dag toch met een behoudende stemming; de voorbespreking met een kop koffie werd resoluut geweigerd; we mochten de goden immers niet ongunstig stemmen!
Gelukkig was wel het Centre Court gereserveerd dus konden wij met voldoende ademruimte aan de bak.
Set 1 was eigenlijk een formaliteit; waar wij nog niet echt op dreef waren hadden de heren van Swift'64 zich nog niet aangepast aan onze tijdzone (Swifterband is best een eind weg hoor!). 25-15 in 20 minuten.
Tweede set was er een van hetzelfde soort; 25-16 in mogelijk nog minder minuten.
De derde set was er een van een andere planeet; Surf wist opeens geen raad met het dwarrelende spel en al snel wisten de heren van Swift een kloof te slaan die wij niet meer konden overbruggen. 16-25 was onze straf.
De vierde set kwam alles gelukkig nog goed en trokken wij de winst naar ons toe.

Resumé; je kunt je als coach niet alles permiteren. We zijn wel veelzijdig maar kennen nu ook onze grenzen! Welke stabiele diagonaal komt ons versterken als wij dit tempo volhouden? Tevens een oproep voor een parttime fisiotherapeut; onze jaren beginnen te tellen en voordat we rammelend uit elkaar vallen willen we toch nog een keer op die platte wagen!

Pauwervoll uit, altijd lastig…

Om meteen met de deur in huis te vallen, nee, we hebben niet gewonnen. De prachtige constante lijn kon niet worden vastgehouden en in het duistere Ermelo moesten we op 29 oktober de punten delen. Voor Pauwervoll moet het als een overwinning zijn overgekomen, wij ervoeren het als een nederlaag. Zoals bij elke topwedstrijd hoort ook hierbij een gedegen nabeschouwing. De deskundigen verdrongen elkaar bij het Sportjournaal, Nova, Pauw & Witteman, u kent het wel. De conclusies waren unaniem, hier had Surf onnodig punten laten liggen.

Hoe kon het zover komen ? Was het omdat niet iedereen van te voren de moeite had genomen om nog wat te eten ? Hadden we toch die bak koffie moeten nemen ? Was het de listige manier waarop de verlichting gemonteerd was die ons de das om deed ? Of waren we nog onvoldoende hersteld van de wedstrijd tegen de recreanten. Hoe dan ook, het slappe aanvalsspel van Pauwervoll en dito getik op de driemeterlijn was voldoende om ons volledig uit ons spel te brengen (voor zover we er al in konden komen) en hadden we de grootste moeite om overeind te blijven. Onze aanval kwam niet uit de verf en we hadden onvoldoende antwoord op het prikwerk van onze tegenstander. Waar wij moeizaam voorploeterden en fout op fout stapelden, kregen de heren van Pauwervoll bij vlagen vleugels en konden we slechts met moeite tot een gelijkstand komen qua sets.

Na de douche was er ruimte voor bier en de gebruikelijke vettigheden in de kantine. Opmerkelijk hierbij was de belangstelling voor het vrouwelijk schoon dat te zien was in het aangrenzende zwembad en voor de voetbalwedstrijd op de flatscreens. Een duidelijk teken dat dit een wedstrijd was die snel vergeten diende te worden en dat we ons moeten opladen voor de volgende kraker. Aanstaande zaterdag moeten we aantreden tegen onze naaste concurrent dus we zullen alle zeilen moeten bijzetten. Mocht u nog kaarten willen bemachtigen, wees er snel bij want op is op.

Dick