Libero uit kan best lastig zijn

Het verwachte pak slaag dat deherenvansurf van DROST/VZK kreeg was al weer redelijk vergeten bij de aanvang van de wereldreis naar Dronten. Slechts nog een beetje de péé in omdat de eerste set nog wel een puntje op had kunnen leveren, maar verder volledig in ons nopjes met een heel terechte, onvermijdelijke, 4-0 verlies. Want we wisten, toen we als oudere jongeren aan het 2^e klasse avontuur begonnen, dat we tegen een aantal teams wel eens meer dan gemiddeld wat punten zouden morsen. En dit was zo’n wedstrijd.

Dus vol goede moed naar Dronten. Dat wil zeggen, degenen die wèl afreisden waren goed gemutst ondanks dat een bedacht aansluitend bezoek aan de Chinees in Dronten, Swifterbant, Hoevelaken of where-ever al was losgelaten. En ondanks dat Rinus wegens last met een arm en Hans dito met een neus er sowieso al niet bij waren (hoe is het Hans????) . Èn ondanks dat Pieter nog wat hinkelpinkelde met zijn enkeltje na een onfortuinlijke training en ikzelf de naweeën van een ouderwetse rugpijn nog voelde. Tja, jonge ouderen dus, maar evenwel goed gemutst in de auto.

Net als de fysieke gezondheid van ons team op dit moment was de wedstrijd. Eén van hoge bergen en diepe dalen. Inmiddels model staand voor deherenvansurf dit jaar. Met het grootste gemak spelen we de sterren van de hemel; met hetzelfde gemak bakken we er niets van. De eerste set in Dronten was van de laatste categorie. 25-10 verlies. ’t Ging niet snel, ’t ging heel snel. Verder maar niets over zeggen. Maar de tweede set was al heel anders, en de derde haast het tegenovergestelde: 23-25 en 15-25. Dus 1-2 in sets en dus al minimaal een gelijk spelletje, perspectieven gloorden. De derde set bracht evenwel nog een extra blessure bij Pieter. Niet de enkel dit keer (weer), maar zo begreep ik op de weg terug een achilleshieltje. En nu we toch bezig zijn, Dick had met zijn kin ook al geprobeerd het vinyl van de vloer open te rijten tijdens een onfortuinlijke noodlanding, net buiten de linkerzijlijn (die richting damesveld).

Al die tegenslag konden we niet meer aan. Degenen die niet aangeslagen waren, half geblesseerd rondliepen of andere pijntjes hadden waren solidair met degenen die het allemaal wel hadden; besloten werd er de vierde set maar niet veel meer van te maken. Zelf had ik nog bedacht op 22-14 achter, om drie keer onbenullig uit te serveren maar na de eerste geslaagde poging mocht Libero al weer serveren van de overigens goed, bijna foutloos, fluitende leiding. Toch de regels nog eens nalezen! Gelukkig maakte Libero snel een einde aan de lijdensweg in deze vierde set, konden we afspoelen en snel op weg naar huis. Waar een deel (1 stuks) van het team op doorreis ging naar een vriendelijk restaurantje in Amersfoort en toch nog een heel aangename avond had, en het andere deel (de rest) van het team in De Slag nog wat vettigheden tot zich zou nemen. Althans, dat laatste was de bedoeling. Ik hoor op de verplichte training wel wie van deherenvanurf (gôh, wie zou het zijn?) zich daar weer flink te buiten aan is gegaan.

De heren van Surf naar Zeewolde

Nog maar nauwelijks hersteld van de wedstrijden op zaterdag en dinsdagavond stond afgelopen vrijdagavond de wedstrijd tegen Zeewolde HS 2 op het programma. De voortekenen waren niet goed. Tegenvaller 1: Pieter (altijd stabiele en betrouwbare buitenaanvaller) raakte dinsdag geblesseerd. Tegenvaller 2: Pieter was ook niet beschikbaar voor het coachen. Tegenvaller 3: Martin komt rijkelijk laat opdagen om te vertrekken naar Zeewolde. Voor onze nog nieuwbakken aanvoerder goed voor de nodig stress. Tegenvaller 4: Het is ongelofelijk pokke weer. De reis over de natte en donkere wegen en een regenintensiteit die deed denken aan de gemiddelde Oost-Aziatische tsunami  vraagt het uiterste van de vaste chauffeurs (Gerard en Rinus). Bij aankomst in Zeewolde is het maar zeer de vraag of beiden tijdig weer hersteld zullen zijn voor de wedstrijd. Want hoeveel concentratie kan een mens redelijkerwijs opbrengen op een doordeweekse vrijdagavond? Eenmaal binnen in het Baken (de lokale sporthal) zagen we gelukkig de vertrouwde gezichten van de mannen van Zeewolde. Aan de andere kant van het net verschenen echter de jongemannen van Zeewolde. Tegenvaller 5 dus. Bij het bekende inslaan vlogen de ballen op indrukwekkende wijze om onze oren. De SURF selectie al moe van het inspelen staat gedurende enkele minuten wat beduusd op de achterlijn te kijken naar de smashende Zeewoldenaren voordat de scheidsrechter eindelijk het signaal geeft dat het serveren geoefend mag worden, en waarna de wedstrijd snel zal beginnen. De wedstrijd draait uit op een 1-3 overwinning voor SURF (18-25 16-25 26-24 19-25), meevaller 1. SURF speelde eigenlijk maar matig, en men name de derde set was niet om aan te zien. Het massaal meegereisde publiek (Frans, bedankt) heeft dit na afloop haarfijntjes laten weten. De Zeewoldenaren speelde ook geen goede wedstrijd en maakte erg veel fouten. Kortom eigenlijk een potje om maar snel te vergeten. Het wordt nog interessant om te zien wat bij de terugwedstrijd gaat gebeuren. Als Zeewolde wat stabieler speelt wordt het vast nog een hele kluif voor de heren van SURF.

Na afloop van de wedstrijd de bekende goede evaluatiegesprekken, een rondje van Frans (meevaller 2) en de nodige vette hap bij de drankjes (meevaller 3). Al met al eigenlijk toch een prima vrijdagavond met het vooruitzicht van een volle week rust zodat we er volgende week zaterdag weer kunnen staan om topfit de mannen uit Wezep te ontvangen.

 

 

Het is dinsdagavond beter te trainen dan te wedstrijden

De wedstrijden volgen van deherenvansurf volgen zich zo snel achter elkaar op dat er dit keer twee wedstrijden in een verslag gaan. Drie keer per week aan de bak maar liefst: zaterdag, dinsdag en vrijdag. De zeer nodige tijd om te herstellen op dit niveau -of leeftijd?- gaat dan ook ten koste van het uitgebreide wedstrijdverslag.

Het verslag van de zaterdag de 30^e-pot kan kort zijn. Ik kon er zelf niet bij zijn en volsta met een drietal feiten –zelf verkregen uit verhalen achteraf. Feit 1 is dat het 2-2 werd, feit 2 dat de eerste set heel slecht was. Het derde feit is dat de eerste set wel meteen de slechtse was maar de andere drie niet heel veel beter.

Van de dinsdagavondwedstrijd kan wat uitgebreider verslag worden gedaan. Om 9 uur, normaal trainen we dan in volledige samenstelling en zeer enthousiast, stonden nu vier sets te wachten tegen OMS uit Putten. Jaren geleden speelde ik daar zelf nog, en deed in wit-zwarte outfit nog wel eens een uitwedstrijdje in Hoevelaken. OMS speelde in ‘mijn tijd’, 20 jaar geleden, nog derde divisie. Twee geleden was er slechts één heren team over: het oude-mannen team in de vierde klasse. Nu hoorde ik dat er weer drie heren teams zijn en dat het eerste ervan uit in Hoevelaken mocht. Zeven jonge jongens en een ervaren spelverdeler; dat zou te doen moeten zijn.

Maar de eerste set bleek zo ongeveer hetzelfde te gaan als de eerste set in de voorgaande wedstrijd. Al snel was die behoorlijk verloren met 16-25. Kan ook niet anders als de gedachten nog bij het avondeten waren –of elders-, de spiertjes nog niet warm genoeg en het enthousiasme nog in de tas zit. Het zou nog wel eens een hete avond kunnen worden. Maar we konden herpakken. De tweede set ging omgekeerd aan de eerste en werd 25-16. Het spel werd beter en beter, maar echt goed werd het ook weer niet. De beste set werd de derde, leuk spel –over en weer- en het begon weer iets te lijken op deherenvansurf in vorm. Maar de stijgende lijn werd in de vierde en laatste set alweer losgelaten. Het nodige onrustige gerommel en gepruts maakte het dat deze set jammerlijk werd verloren met 25-23 (nadat het meen ik nog 23-21 was). 2-2 dus uiteindelijk. Onnodig gelijk. Revanche maar ergens volgend jaar op een vrijdagavond in Putten.

Maar eerst nog naar Zeewolde om de trilogie deze week te complementeren. Hopelijk een wat betere wedstrijd met betere uitslag (ik weet het al maar Hans gaat schrijven)!