Elburg uit en de Maori connectie

Na onze glorieuze wederopstanding in de laatste wedstrijd tegen Hellas, zijnde met 2 sets achterkomen en toch nog met 3-2 winnen, keken we met hernieuwd zelfvertrouwen uit naar de wedstrijd tegen E.V.V. We hadden weliswaar de statistieken tegen maar deze werden als futiliteit aan de kant geschoven. Statistieken zijn tenslotte voor statistici en niet voor de echte wereld. Wie kent niet het verhaal van de statisticus die vol zelfvertrouwen door een rivier waadde met een gemiddelde diepte van één meter? Hij verdronk.

Tot zover de voorbeschouwing. In Elburg troffen we een uitgebreid en luidruchtig team van E.V.V. aan. Het inspelen van de tegenstander zag er indrukwekkend uit maar was onvoldoende om ons van de wijs te brengen. Dit soort taferelen hadden we wel vaker gezien maar net zo vaak bleek later tijdens de wedstrijd dat er van dit machogedrag weinig overbleef. Tegenover het luidruchtige begin van de wedstrijd door de tegenstander, probeerden wij zowaar iets dergelijks tegenover te stellen door elkaar met high fives en geschreeuw op te zwepen. Iets wat verderop in het verslag nog een vervolg krijgt.

De eerste set begonnen we gewoontegetrouw met een vlotte achterstand welke we – wederom gewoontegetrouw – in de tweede helft van de set probeerden weg te werken. Ofschoon we nog enigszins in de buurt leken te komen, bleef het gat te groot en ging deze set verdiend naar E.V.V. Een van de problemen waar we mee kampten in de eerste set, bleef hardnekkig voortduren in de tweede set. Ik heb het over de stop die van bedenkelijk niveau was en die het uithoudingsvermogen en het geduld van onze spelverdeler danig op de proef stelde. Ondanks diverse vermaningen tijdens de diverse time-outs, bleef de stop vrijwel gedurende de hele wedstrijd kwalitatief uitermate teleurstellend.

Uiteraard ondermijnde de slechte stop onze pogingen om tot goede aanvallen te komen en ofschoon we hier en daar wat goede uitschieters hadden, was het onvoldoende om een echte vuist te maken richting onze tegenstanders en gingen ook de tweede en derde set naar de overkant.. E.V.V. speelde het spelletje gewoon een niveau beter door een solide stop, een redelijk gevarieerde aanval en een degelijk blok. Dit alles overgoten met luidruchtig commentaar en een uiterst irritant deuntje.

Dan, de laatste set. OK, de wedstrijd was verloren maar we wilden als uiterste krachtsinspanning toch ons visitekaartje achterlaten door in ieder geval één set mee naar huis te nemen. En dit leek zelfs te lukken. We kwamen op voorsprong en op karakter werd er doorgevochten richting de 25. Helaas kregen de mannen van E.V.V. opeens een periode waarin alles leek te lukken en daardoor gesterkt werkten ze vlot de achterstand weg om vervolgens door te stomen naar de 25 om daar nipt voor ons te eindigen, eindstand 25-23 voor E.V.V.

Voor of tijdens de wedstrijd – daar wil ik van af zijn – werd het idee geopperd dat we onze entree iets glorieuzer dienden de maken. Op zich een goed plan dat eenvoudig te realiseren moet zijn aangezien onze entree elke vorm van glorie ontbeert. Vervolgens werd de Nieuw Zeelandse Haka aangehaald als voorbeeld dat wij wellicht konden gebruiken om onze tegenstanders voor de wedstrijd te intimideren.

Voor degene die niet weten wat de Haka is: (bron Wikipedia) De dans zelf bestaat uit een reeks van gebaren, vaak beginnend vanuit een door de knieën gebogen spreidstand. Men spant zijn spieren aan en slaat er vervolgens op (bijvoorbeeld achtereenvolgens op de borst, de armen en de bovenbenen). Ook probeert men door een neertrekkende beweging de kracht van de goden vanuit de hemel naar beneden (in de krijger) te trekken. Daarnaast kan men nog variëren in gezichtsuitdrukking, zoals het oogwit en een lange tong laten zien. Of een dergelijke uitvoering inderdaad een goed idee is, wil ik in het midden laten omdat ofschoon imponerend genoeg (zie bijgaande filmpje), een aantal handelingen nogal blessuregevoelig lijkt te zijn….. Anderzijds, het zou kunnen dat vrouwelijke fans dit optreden zeer zullen waarderen en in grote getalen komen opdagen om ons aan te moedigen!! www.youtube.com/watch?v=c-lrE2JcO44

Hoewel, als ik in gedachte deze optie de revue laat passeren, 8 halfblote kerels van middelbare leeftijd die in een onverstaanbare taal op hun ledematen lopen te beuken, neuh, daar zit niemand op te wachten.

Dick

Deherenvansurf-mobiel

't Is jammer dat de surf heren 4-mobiel in Amerika is afgeleverd, maar we wensen onze temporary geëmigreerde Hans er veel plezier mee!

Kusje

Zaterdag 5 november 13.00h had de kalender aangewezen voor de thuiswedstrijd van het vierde herenteam van surf, dé herenvansurf, tegen het tweede herenteam van Hellas Nunspeet. Oudere jongeren tegen jonge jongeren. De jonkies uit Nunspeet betitelden ons vast als 'oudjes' getuige de wat gniffelde opmerkingen over leeftijden en rugnummers. Maar we wisten van onze lange volleybalcarrieres al dat jeugdige overmoed vaak geen stand houd tegen de jarenlange ervaring en het enorme doorzettings- en uithoudingsvermogen van de wat oudere volleyballer. Die jeugdige overmoed bleek al uit het inspelen. Dartelend door de zaal werd de warming-up volbracht en het inslaan ging van een hardleien dakje. Dat daarmee de energie van twee, drie sets al wordt verdaan zou halverwege de wedstrijd pijnlijk duidelijk worden.

Hoe anders pakken wij het aan? Allereerst door niet te vroeg in de sporthal te arriveren en, mocht dat door het verkeer toch anders verlopen, dan in ieder geval niet door direct vol swung van start te gaan. Vorige jaren betaalde dat zich uit in kampioenschappen en hoge klasseringen.
Dit jaar valt dat tot nu toe nog wat tegen. De behaalde punten (lees: gewonnen sets) zijn nog minimaaltjes te noemen, daarbij overigens wel aangetekend dat deherenvansurf de nummers 1 tot 4 uit de 2e klasse poule van dit jaar al tegenstand moest bieden.

Wat dan weer een nadeel van rustig aan beginnen is dat als de eerste fluit klinkt wij, deherenvansurf, er nog niet helemaal klaar voor zijn. En zij waren dat wel, ongetwijfeld door het wat fanatiekere warmlopen en inspelen. Dat feit vertaalde zich in de wedstrijd al snel naar een door ons verloren eerste set: 13-25 maar liefst. Zoiets maakten we al eerder mee, niet zo lang geleden nog! Maar de tweede set gaat dan vaak al beter en wordt nipt wel of niet gewonnen. Nipt niet dus, tenminste als 20-25 als nipt niet te duiden is. 0-2 Achter. Spoedoverleg.

De sfeer zat er bij dejochiesvanhellas goed in. 5 Punten zouden het wel worden deze zaterdag, dat wisten ze eigenlijk al toen ze de zaal betraden en de oude mannen piepend het voorwerk zagen verrichten. Reden genoeg om flink te gaan wisselen. De formidabele spelverdeler, samen met een -vaak- wat snelle midman de enigen die met kop en schouders boven de rest van Nunspeet uitstaken, werd gewisseld, en ook wat anderen traden aan. Ook wij wisselden vlotjes, door met onze zevende man links, rechts, mid en zelfs de diagonaal met de vaste spelverdeler geheel door elkaar te husselen. Doe daar een gelegenheidsaanvoerder bij, geen strategie en zeker niet te veel training (recreantenniveau is genoeg), en als deherenvansurf dan op gang komen, berg je maar. Dan is er geen hou'en an!

25-21 en 25-22 zijn de uitslagen van setjes 3 en 4. De tegenstander keurig op enige punten afstand gehouden. De frustratie nam zeer toe aan de overzijde bij het spul uit Nunspeet. Frans floot dat het een lieve lust was en haalde daar zo nu en dan de woede van hen, en één- tweemaal van ons, op de hals. Maar, zo concludeerden we na de match, de scheids maakte in deze wedstrijd toch veel minder fouten dan wij of zij: niet zeuren dus. De jonkies kregen de kar niet meer op de zandweg en het terugbrengen van de spelverdeler sorteerde ook niet het beoogde effect, hij was afgekoeld en dan blijkt het lastig spelverdelen te zijn.

Een vijfde set moest er gespeeld worden. En hoe vervelend is het dan als je met 8-2 achter (zij!) alweer van veldje moet wisselen. Motiveert voor geen meter, dat begrepen wij wel. Via 10-2 werd het nog 11-7 (ofzo) maar toen ging het na een paar foutjes van hunnie snel. Met 15-10, een aanval van ons ging via-via bijna in de basket!, werd de laatste set binnengehaald. De ervaring versloeg de toekomst. En, dat moet ook zeker gezegd worden, we speelden nog niet eens op ons best! Tevredenheid alom bij ons, niet om het spel, wel om de winst. Verbazing ook alom bij andere Surfers die wel de eerste twee sets enigszins gevolgd hadden en niet het stoutste vermoeden hadden dat een 3-2 winst het eindresultaat had kunnen worden.

De wedstrijd kreeg halverwege een geheel andere wending. Later pas, thuis, bleek mij wat de werkelijke oorzaak hiervan is geweest. Niet aan de wissels bij de tegenstander, niet aan de diesel die deherenvansurf heet, zelfs niet aan de scheids. Een kleine actie van onze enige thuistoeschouwer, het liefje van nr. 36 om precies te zijn, bleek de ommeslag te hebben geforceerd. Bij een achterstand in de derde set werd een klein kusje op de bal gegegeven voordat deze vanuit de tribunebanken werd teruggegooid. Rinus schijnt het gezien te hebben. Ik zelf niet, had dan misschien wel gezegd: 'doe eens normaal man!'. Maar geholpen heeft het! Kan niet anders!

Gerard

Surf H4 - Pauwervoll H2

Op zaterdag 22 oktober mogen we aantreden tegen de nummer twee Pauwervoll H2. Helaas moet Rinus wegens een begrafenis afhaken en Henk is wegens vakantie ook afwezig. En dus treedt naast Ype ook recreant Marco aan om toch met één reserve op de bank kunnen te spelen.

Zoals eerder geconcludeerd ligt het verliezen van de laatste wedstrijden niet aan ons spel, maar aan het gebrek van een vaste coach. En daarom is een beroep gedaan op –de een jaartje niet spelende- Ton. Onze ex-penningmeester Hans zit voor aanvang ook op de tribune. Het inspelen ziet er klaarblijkelijk zo imposant uit, dat Hans al vóór de wedstrijd weer huiswaarts keert om te voorkomen dat de heimwee naar Surf Heren 4 hem te groot wordt. Marco laat bij het inspelen zien dat -hoewel zijn actieve volleybal-leven zich ruim 18 jaar geleden afspeelde in de pre-rallypoint historie- zijn techniek nog prima in orde is en hij nog een lekker balletje kan slaan.In de wedstrijd krijgt Marco dan ook meteen speelruimte.

Het begin van de eerste set is het echter maar lastig om meteen punten te pakken en al spoedig staan we een aantal punten achter. Deze achterstand wordt alsmaar groter en we verliezen met 9-25. Grootste dieptepunt van de set (en wedstrijd) is echter dat Marco tijdens deze eerste set almoet afhaken met een blessure. Na een zweepslag bij het tenniszes weken geleden is nu het andere been aan de beurt. Erg jammer want Marco leek een erg welkome speler binnen de Heren van Surf.

Bij aanvang van de tweede set roept Ton ons eens flink tot de orde. We moeten ons beter opstellen, er moeten meer ballen in het gapende middenveld en het blok moet iets meer naar binnen. Dat laatste blijft de hele wedstrijd een lastig punt, maar de aanwijzingen hebben wel effect. De set gaat gelijk op en de tegenstander wordt onder druk gezet. Aan het eind van de set trekt SURF net aan het langste eind en wordt de set met 25-23 binnengehaald.

Ton geeft zelfs aan dat het steeds leuker was om naar te kijken. Dat het nog leuker kan, blijkt in de derde set. De paas loopt inmiddels lekker en de smashes van Gerard, Dick, Martin en Ype brengen menig tegenspeler tot wanhoop. Pieter slaat wat minder hard, maar zijn ballen worden keurig op de lege plekken geplaatst. Rob prikt menig bal in het lege middenveld. In een volleybalshow lopen we snel een aantal punten uit en geven deze voorspong niet meer uit handen: 25-18. De setstand is 2-1.

Hoewel we vastbesloten zijn dan ook maar die vierde set ook even binnen te harken, blijkt dat in de praktijk iets lastiger. Pauwervoll heeft stiekum bij ons afgekeken hoe het volleybal ook al weer gaat en laat zien dat ze niet helemaal voor niets op de tweede plek staan. Bij Surf breekt de trainingsachterstand een beetje op en dus moeten we de set met 17-25 uit handen geven.

Met 2-2 wordt dat een vijfde set tot de 15 punten. Helaas laten we het in het begin van deze vijfde set een beetje liggen, en helaas lukt het ons niet meer deze achterstand goed te maken. De set wordt wordt verloren met 10-15 en de wedstrijd dus met 2-3. De eerste set even niet meegeteld hebben we echter een lekkere wedstrijd gespeeld en toch 2 sets gepakt van de nummer twee!!!

De evaluatie na de wedstrijd leert ons dat de keuze voor een vaste coach de juiste is geweest. In goed overleg wordt besloten dat Ton deze rol de rest van het gehele seizoen mag blijven vervullen.

Zaterdag de 29ste mag Heren 4 even rustig “bijtanken” tijdens het 40-jarige lustrumfeest van SURF.

Surf H4 - Libero H2

Zaterdag 15 oktober stond de altijd lastige thuiswedstrijd tegen Libero
'99 heren 2 op het programma. De helft van ons team had er voor gekozen
om zich voor te bereiden door een wedstrijd te fluiten en vol
enthousiasme en technisch volmaakt werden de kurken balletjes door de
metalen omhulsels gespeeld.
Libero verscheen, geheel tegen de verwachting in, met een vrijwel
geheel verjongd team in Hoevelaken. Dat was even slikken, maar gelukkig
waren de fluiten reeds veilig opgeborgen.
De eerste set was nodig om even van deze misrekening bij te komen en
ging dan ook met 15 – 25 verloren. Tussentijds overleg en herevaluatie
van de scouting leverde in de tweede set resultaat op; heren vier liet
en stand van 25 – 18 noteren. Of we vervolgens de dupe zijn geworden
van onze jeugdige overmoed, eigengereid optreden, of dat de
tegenstander zich volledig herpakt had is nog steeds niet helemaal
duidelijk,maar wederom ging er een set verloren met 15 – 25.
Door nuttige tips en coaching van de nieuwe aanwinst van heren 4,
Marco, leek het er de vierde set op dat we toch nog onze doelstelling
zouden kunnen halen, namelijk het spelen van de zo fel begeerde vijfde
set. De heren van Libero wisten echter een welhaast bovenmenselijke
inspanning te leveren en trokken uiteindelijk de laatste set met 24 -26
naar zich toe.
Rekenmeesters zijn nog even bezig geweest om te bezien of de 79 punten
die wij bij elkaar hadden gespeelt niet alsnog voldoende waren voor
drie sets, maar helaas was de conclusie op het wedstrijdformulier
anders.
Na afloop werd een en ander natuurlijk grondig besproken en de fysieke
inspanning gecompenseerd met een teamschaaltje en een vochtige
versnapering.
Vrijwilligers voor de scouting van de volgende tegenstander kunnen zich
melden bij onze trainer.

Henk

Glow in the Dark

U ziet maar weer; De Heren van Surf als stralend middelpunt van het Lustrumfeest

De ene scheids is de andere niet

Henk S: met militaire precisie en discipline


Pieter M: nonchalant en vrij relaxed

Romantisch weekend

Romantisch weekend

Zaterdag 8 oktober stond alweer de 3e wedstrijd op het programma en
deze keer vertrokken we richting Oldebroek voor de wedstrijd tegen
Blauw Wit H2. Voordat de wedstrijd begon was het de vraag of er
voldoende spelers op de been gebracht konden worden. Rob had zich
afgemeld met als reden dat hij door z'n vrouw getrakteerd werd op een
romantisch weekend. Onderweg naar Oldebroek werd er druk gediscussieerd
wat er nu meer energie kost: een 'romantisch' weekend of een volleybal
wedstrijd…..? Helaas waren ook de vaste stand-in's Henk en Ton niet
beschikbaar dus werd er opnieuw hoopvol naar teamcaptain Pieter gekeken
voor een oplossing. Deze keer had Pieter Bart, uit de talentenpool van
Surf, bereid gevonden om ons uit de brand te helpen. Aangekomen in
Oldebroek bleek dat ook H3 het mocht opnemen tegen Blauw Wit echter
troffen zij het derde heren team. In de eerste set liet Ype zien al
helemaal gewend te zijn aan het spelnivo in de tweede klasse. Zonder
enkel probleem werd elke keer het blok van Blauw Wit gepasseerd. Helaas
wisten de mannen van Blauw Wit hetzelfde te doen bij het blok van Surf
waardoor er een spannende strijd om de eerste set ontvlamde. Tegen het
einde van deze set wisten de mannen uit Oldebroek echter een klein
gaatje te slaan waardoor de winst met 25-21 in hun voordeel werd
beslist.
Martin werd in de tweede set ingebracht maar ondanks zijn hoogtestage
in de VS kon ook hij weinig uitrichten tegen de steeds beter spelende
tegenstander. Gerard wist nog wel enkele keren goed te blokken maar een
25-19 verlies van deze set was niet meer af te wenden.
In de 3e set besloot Pieter zijn team vanaf de zijlijn te coachen en
dit leek effect te hebben. Bart wist de middenaanvallers veelvuldig aan
te spelen zodat Blauw Wit moeite kreeg de verdediging op orde te
krijgen. Er werd een kleine voorsprong genomen en Rinus en Ype waren
een plaag voor Blauw Wit. Tegen het einde van deze set werd echter het
gemis aan trainingsarbeid duidelijk. Blauw Wit bleef geconcentreerd
spelen maar bij Surf werden brijanten momenten afgewisselde met
jammerlijke missers. Helaas waren de foutjes vaker aanwezig dan de
punten waardoor er een 25-23 eindstand op het scorebord kwam.
Na dit kleinde setverlies werd besloten dat we in ieder geval nog een
5e set uit het vuur zouden slepen. Om dit te bereiken moest natuurlijk
eerste de 4e set gewonnen worden. Aangezien we in de 3e set hadden
laten zien minimaal gelijkwaqaridg te zijn aan de tegenstander besloot
Pieter het team ongewijzigd te laten. En ook deze set begon met een
voorsprong. Bart bleek opnieuw niet alleen erbij gehaald te zijn om de
gemiddelde leeftijd naar beneden te brengen en verdeelde het spel
uitstekend. Maar waar vorige seizoen de wedstrijden geregeld op het
laatste moment in ons voordeel beslecht werden lukte dat ons in deze
wedstrijd opnieuw niet. Gevolg: opnieuw setverlies met minimaal
verschil 25-23.
Na afloop werd de 4-0 nederlaag weggespoeld met het vaste ritueel een
teambord patat en de belofte dat we misschien toch maar eens zouden
moeten gaan trainen. Uiteindelijk waren we het er toch over eens: de
nederlaag lag niet aan een gebrek aan training maar een vaste coach met
een goede visie…. Ton wanneer ben je er weer bij ? Zaterdag wacht
alweer de volgende tegenstander en de mannen van Surf hopen dan de
eerste thuisoverwinning binnen te slepen. Martin

DOORZETTERS

Op vrijdag 30 september mochten we aantreden in Lelystad, - ik mag wel zeggen, het pittoreske Lelystad - tegen de heren van Volta 2. De lange heenreis werd grotendeels in stilte afgelegd, enkel onderbroken door diverse sombere voorspellingen. Opmerkingen dat dit wellicht een korte wedstrijd zou worden en dat dit team vorig seizoen in de eerste klasse had gespeeld, deden de stemming aan boord geen goed. De discussie werd afgesloten met de woorden die inmiddels bij ons gebruikelijk zijn geworden is in dit soort situaties: “Nou ja, jongens, we zien wel. Gewoon lekker ballen".

De heren van Volta lieten zich bij het inspelen niet direct van hun beste zijde zien dus hierdoor ontstond bij ons een sprankje hoop. De eerste set begon echter met een vlotte voorsprong voor Volta. De coach van Volta, ik noemde hem in gedachte Bromsnor, liep voldaan langs de zijlijn, zijn mannen luid aanmoedigend. Maar in tegenstelling tot onze eerste wedstrijd, hadden we niet een volledige set nodig om op temperatuur te komen. Al vrij snel kregen we meer vat op het spel en knokten we ons richting de tegenstander. Hoewel de eerste set verloren ging met 25-21, blijkt uit de eindstand dat de heren van Volta de punten niet cadeau hebben gekregen.

De tweede set gingen we gedecideerd door met ons geconcentreerde spel. De heren van Volta, wellicht toch wat geïmponeerd door ons spel in de eerste set, hadden duidelijke problemen binnen de eigen gelederen. De organisatie was bij vlagen volledig zoek, tot grote frustratie van Bromsnor die handenwringend langs de zijlijn ijsbeerde, zijn ogen regelmatig ten hemel richtend op zoek naar steun. Terwijl Volta een groot deel van onze punten voor hun rekening nam door “eigen doelpunten”, pakten wij zelf ook links en rechts onze punten. De geroutineerd spelende Ype produceerde bijvoorbeeld een fantastische smash die rond de 3-meter lijn insloeg. Rob rende als een razende door het veld, links en rechts set-ups uitdelend en verzorgde ondertussen ook nog het nodige verdedigende werk. Henk onderscheidde zich door set-ups over te nemen en slim gebruik te maken van de verwarring bij de tegenstander. Eindstand tweede set 17-25.

Dit smaakte duidelijk naar meer. Enthousiast en gedreven begonnen we aan de derde set. Helaas hadden de heren van Volta zich inmiddels herpakt en kwamen ze vlot weer in hun eigen spel. Toch raakten wij hierdoor niet van de wijs en bleven stug en geconcentreerd doorvechten. Volta moest alle zeilen bijzetten om dit ontketende Heren4 in bedwang te houden en beide teams stuwden elkaar naar grote hoogte. Toch waren onze inspanningen niet voldoende om de stunt uit de tweede set te herhalen en ging deze naar Volta, 25-21.

De vierde set was grotendeels een herhaling van de derde waarbij dient te worden aangemerkt – en dit loopt als een rode draad door de wedstrijd – dat Volta tot en met het allerlaatste punt hun best moest blijven doen om de punten veilig te stellen. We bleven op hoog niveau geconcentreerd tot het einde doorvechten en na afloop werd er, ondanks het verlies, zelfs voorzichtig gesuggereerd dat dit één van onze beste wedstrijden ooit was.

Ja, we hebben verloren maar niettemin gingen we met een goed en voldaan gevoel naar huis. Hopelijk kunnen we bij de return de rollen omdraaien want we zijn duidelijk nog niet klaar met Volta. De mannen van Bromsnor zijn gewaarschuwd.

Dick

P.s.
Komende wedstrijd moeten we het zonder ons onvolprezen spelverdeler zien te rooien. Als eerbetoon aan spelverdelers in het algemeen en die van ons in het bijzonder, bijgaand een link naar een filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=UPKeHwZBiEM

De spreker hierin, kolonel Khadaffi, trekt zich in het begin het lot aan van de spelverdeler en geeft daarnaast op ongezouten manier enkele adviezen betreffende het edele volleybalspel. Blijkbaar is hij een man met vele talenten en zijn uitspraken in dit filmpje werpen een verrassend licht op deze omstreden figuur. Veel plezier.

De kop is er af!

Nederland heeft er lang naar uitgekeken, maar het nieuwe volleybal seizoen met Heren-4 is eindelijk gestart! De kijkcijfers van Linda de Mol zullen een forse deuk oplopen nu er weer echt entertainment geboden wordt.

Even nog leek het er op dat we geen team bij elkaar konden krijgen voor deze vrijdag avond. Internationale verplichtingen noopten sommige van onze sterspelers om verstek te moeten laten gaan. Toch werd alles in het werk gesteld om iedereen in te vliegen. Vluchtgegevens werden aangepast, files omzeild en verplichtingen elders afgezegd. Eten, wassen en omkleden komt een andere keer wel weer. Natuurlijk weten de mannen van Heren-4 als geen ander wat van hen verwacht wordt! Uiteindelijk hebben we een geroutineerd team mogen neerzetten, aangevuld met top-recreant Ype en aanstormend talent Joep.

Vanavond mocht OMS in Putten als eerste van ons spel genieten. OMS, een team opgebouwd uit jong aanvalstalent aangevuld met geroutineerde spelverdeling Tijdens de warming-up werd al duidelijk dat de Puttenaren niet van plan waren om direct op te geven. Er werd hard en fanatiek ingeslagen.

De eerste set ging van start. Althans, wel voor OMS.. Waar de Puttenaren met lepe boogballetjes en goed geplaatste aanvalsslagen punt na punt binnenhaalden, daar stonden de heren van Surf nog in de startblokken. Binnen zeer korte tijd werd een achterstand van 12-2 op het scorebord getoond. Natuurlijk is dat de Heren van Surf onwaardig. Als echte diesels kwamen we langzaam op gang om vervolgens fors door te stomen. Helaas was het te laat om de eerste set nog te redden; OMS haalde de eerste set binnen met een voorsprong van 9 punten, het werd 25-16.

Dat moest natuurlijk anders, en dat ging ook anders. Inmiddels wakker geschud en op temperatuur gekomen begon het bij de Heren van Surf duidelijk beter te lopen. Gerard (was gammel in de benen door gebrek aan avondeten) kon ze op het midden goed raken. Ype, geleend van de recreanten, was inmiddels gewend aan de 20cm extra nethoogte en timmerde de ballen lustig op de grond. De Puttense mannen hadden hier kennelijk niet op gerekend, dit keer waren zij het die tegen een forse achterstand aankeken. De heren van Surf maakten het karwei echter netjes af, de set werd met 25-15 in de wacht gesleept.

De derde set kenterde de wedstrijd. De aanval kwam niet meer door, en vele opslagen werden vakkundig in het net of buiten de lijnen getimmerd. Dat komt de puntjes niet ten goede, zodat we deze set helaas aan de Puttense mannen moesten gunnen. De derde set werd 25-18.

Goede raad was duur. Doorgaan op de ingeslagen weg was geen optie. Er moest een strategische aanpassing plaatsvinden om te voorkomen dat de winst in Putten zou blijven. Daarom werden een aantal wijzigingen in de opstelling doorgevoerd. Jong aanstormend talent Joep werd op midden gezet (zijn favoriete positie), en Pieter verplaatste zich naar de belangrijke libero positie. Met dit team werd de vierde set aangevangen. Een vierde set met veel spanning, afwisselend prima aanvallen, maar soms ook droevige missers. Het resultaat was in ieder geval goed, we haalden deze uiterst belangrijke set met 25-22 naar ons toe!

Met een setstand van 2-2 wordt dit seizoen een vijfde set gespeelt, tot de 15 punten. Dit was voor beide teams nieuw, en natuurlijk reuze spannend. Never change a winning team dus de set werd met dezelfde opstelling gespeeld als de vierde. Het ging redelijk gelijk op, al waren de mannen van OMS soms net even effectiever. Puntje voor puntje liepen ze uit. De stand was 14-11 in het voordeel van OMS en men dacht dat de buit al binnen was. Niets was minder waar. Juist op deze momenten komt de ware aard van de Heren van Surf naar boven. Met berekende aanvallen en goede opslagen werd matchpoint na matchpoint weggewerkt. Het ongeloof en de frustratie was af te lezen aan de andere kant van het net, zeker toen het 16e en laatste punt viel. Het werd 16-14 in het voordeel van de Heren van Surf, en daarmee de uitslag 3-2 winst.

Ook in de tradities komen we wat langzaam op gang. De reguliere hapjes bleven dit keer achterwege, en het blog heeft wat lang op zich laten wachten. Wat wel een goede gewoonte is die wederom gelukt is, de Heren van Surf hebben ook dit jaar weer minimaal een keer bovenaan de ranglijst gestaan.

De volgende wedstrijd dient zich al aan. Vrijdag 30 september Volta uit. Altijd lastig...

Rob

Het einde nadert

Dit kon wel eens een van de laatste blogs worden van deherenvansurf. Alweer drie wedstrijden gespeeld en niemand die zich daarbij geroepen voelde het wedstrijdverslag te maken. Tuurlijk bloggen we dit nu al formidabele seizoen af. Want de seizoensevaluatie wordt te leuk om niet met de wereld te delen. Maar de toekomst van deherenvansurf daarna op het WWW is zeer ongewis.

Na Zeewolde met 4-0 naar huis te hebben gestuurd, overkwam ons hetzelfde in Wezep. De 4 was niet voor ons, maar voor de nummer twee van de competitie. Een al ingecalculeerd verlies in een van ons matige wedstrijd. We konden niet veel inbrengen tegen de gemiddeld 15-20 jaar (schat ik zo in) jongere jongens . Tegen Libero thuis een week later ademde de sfeer vooraf al opluchting uit als het verlies beperk zou blijven tot 3-1. We waren niet in zo’n goede doen. Maar waar je rekening houdt met tegenslag, blijkt de praktijk weerbarstiger te kunnen zijn. ‘t Werd 3-1 winst in een werkelijk weer heel leuke wedstrijd. Er werd gespeeld voor iedere bal en dat vertaalt zich uit in punten en winst. De frustratie van de Drontenaren droop eraf; wij groeiden erdoor en genoten ons suf.

Ingecalculeerd, en dan ben ik inmiddels bij 2 april thuis tegen Hellas, was een 4-0 verlies. En dat werd het ook. Toch voelde het ook wel als verlies omdat op de 2e set na, we kans hadden de 1ste en/of derde en/of vierde set gewoon te pakken. Hellas, nummer drie in de poule en tot rond de winter nog serieus titelkandidaat, speelde goed maar wij konden ze nog redelijk tegenstand bieden. Als deherenvansurf maar willen! Helaas ontbraken er een paar van die wil-momentjes in de genoemde sets die er voor zorgden dat de aansluiting werd verloren en, erger nog, de 8 (!) punten voor in de derde set weer werden weggegeven. Complimenten voor Rob mogen niet ontbreken. Alhoewel de pass redelijk tot zelfs goed was, wat hem het vele loopwerk ditmaal bespaarde, setupde hij een puike wedstrijd. De mooiste setup was evenwel van Pieter, van drie meter buiten het veld, achterover op mid: en hup weer een puntje. Dat soort momenten maakten de tegenstander moedeloos, maar dankzij ons gepruts wat later lagen de kansen weer anders.

De nazit was prettig. Het mooie weer was een extraatje bovenop de -inmiddels bekende- hapjes en drankjes. Op naar nog twee mooie wedstrijden wat mij betreft. Beiden 4-0 hoop ik. 4-0 winst tegen SDS (de onderste) en 4-0 verlies tegen Swift (de dan al kampioen).

Surf 4, Zeewolde 1

Uitslag 4-0 en een mooie vierde plek in de competitie.
Het was droge gemakkelijke en terechte overwinning zonder hoogte- en dieptepunten, behalve
dan dat Pieter een bijna foutloze wedstrijd speelde.
Heel anders wordt dit a.s. donderdag wanneer we tegen de nummer 3 moeten.

Ter inspiratie heb ik bijgevoegd de mooiste rally ooit.



De laatste 5 punten van de wedstrijd Nederland - Italië in 1996




Ton

Veerkracht

Er was nog wel wat ongeloof over de vorige wedstrijd -die van 3-1 verlies tegen Ormi. Maar goedgemutst ving de reis aan naar Oldebroek. Ook daar balt men volley en wij mochten, sterker nog,! moesten eigenlijk daar de weg opwaarts weer zien te vinden. Dat zou niet makkelijk worden was ook bekend omdat de Oldebroekernezen net boven ons in de competetie staan. Een waardig tegenstander dus op papier. En dat bleek het team ook in het echie te zijn. Een heel goed spelend team. Zes man groot, dus geen wissels. Iets met wintersport vingen we op in de kleedkamer. Maar zonder wissels gaat het vaak ook prima, en zo ook bij hen deze zaterdag.

Maar we konden de mannen prima bijbenen. Althans tot ergens tegen de twintig in de eerste set. Wat domme fouten, even weer niet opletten, en het geslagen gaatje van vier punten kon niet meer ingelopen worden. 25-20 Eerste set. De tweede set hadden wij, deherenvansurf, gewoon moeten pakken. Het ging prima gelijk op maar tweemaal setpoint (1, 1, 1!!! hoor je dan) wisten we niet om te zetten in setwinst. 29-27 Tweede set.

Wat van belang is dat het spel beter was dan de drie voorgaande wedstrijden bij elkaar. Er werd weer gevolleyballed (hoe schrijf je dat eigenlijk?). De pass liep, Rob dus wat minder, en daardoor de aanval weer beter. Mooie ballen over links, rechts en zelfs midden gingen op de grond. Ook aan onze kant trouwens viel er wel eens een balletje op de vloer, want de mannen van Blauw&Wit waren toch ook lekker bezig. Maar goede ralley's, mooie punten, leuk spel! En daar doe je het voor, toch?

Al met al dus wel met 2-0 achter halverwege de pot. Maar onverdroten konden en gingen we verder, tandje erbij zelfs. En aan de andere kant wisten ze er niet helemaal meer raad mee. Het tegengestelde van de eerste set, alleen hadden wij die voorsprong van enkele punten eerder te pakken. En wisten die te behouden. 20-25 Werd het die set en dan is het lekker beginnen aan de laatste. En die set ging nog meer van een leien dakje. Werkelijk alles lukte (bijna). Een paar missers en fouten konden makkelijk gepermiteerd, om nog met 17-25 de set te winnen. Een mooie wedstrijd.

Daar waar angst en vrees terecht een heel andere uitkomst hadden kunnen bewerkstelligen bleek de veerkracht van deherenvansurf enorm te zijn. Vraagtekens zijn er dus niet over 'of we het aan kunnen' in die tweede klasse. De grote vraag is waarom we zulke diepe dalen en hoge toppen kennen. Naar De Dijk: wie het weet mag het zeggen, (wie het niet weet mag het zingen).

Nu eens zien hoe veerkrachtig we na een weekje vakantie nog zijn.

Bergafwaarts

De laatste vier wedstrijden van deherenvansurf laten een duidelijk trend zien. 4-0 winst, 3-1 winst, 2-2 en 3-1 verlies. Statistieken liegen niet. Nu is het nog wat te vroeg om het lijntje door te trekken en voor de volgende pot vast 4-0 verlies te noteren. Maar omdat de tegenstander van zaterdagmiddag a.s. in de poule net boven ons staat, zou het ook zo maar eens waarheid kunnen worden. Desondanks staan deherenvansurf nog fier in de middenmoot, meer andere herenuitandereoorden onder ons dan erboven.

Maar de voorsprong op de teams onder ons is wel eens hoger geweest, de achterstand die wij weer volgen niet. ‘t Is dat er op ons volleybalniveau geen sprake is van een linker en rechterrijtje, dan hadden we namelijk -of onderhand- voor het rechterrijtje moeten vrezen.

De 4-0 winst tegen SDS was goed en verdient. De 3-1 tegen OMS van een paar weken geleden al wat geflatteerd. 2-2 Had in die wedstrijd ook niet misstaan. De derde set werd met hangen en wurgen binnengehaald; de eerste set was er een van de categorie ‘snel maar pijnlijk’. De vooral Puttense jonge jongens fietsten, in wielertermen snel van ons weg. Deherenvansurf diesel moest echt op gang komen dit keer. Wel een setje te laat.

De 2-2 tegen Volta op een late vrijdagavond in Lelystad was een mazzeltje. De door ons gewonnen sets waren beiden met 25-23. De verloren sets telden 15-18 op het scorebord. En de actie druipt van de foto's van onze inmiddels bijna huisfotograaf Bos (voor al uw trouw- en rouwfoto's).

En toen was het zaterdag 5 februari (jl. dus). De nummer laatst kwam uit Heerde naar Hoevelaken. Voor deherenvansurf dè mogelijkheid om punten te pakken en op te stomen naar de vierde -tevens hoogst haalbare- plaats. Het werd slechts één puntje, gepakt in een heel goede eerste set. ‘Het liep’, heet dat dan. Daarna stortte het niet zomaar in. Het stortte in met de kracht van 10 op de schaal van Rigter.

We -Ton en ikke- grapten bij aanvang van de tweede set nog dat we een ijzersterke bank vormden. Bij 1-11 was dat lachen ons inmiddels vergaan. Tips waren er niet te geven vanaf de bank; waar moet je beginnen als echt alles verkeerd gaat? Gelukkig werd het nog 4-18 ofzo, met name door wat foutjes van de jongensuitheerde (waar we uit nog met 4-0 wonnen). Uiteindelijk liet het scorebord 7-25 zien. Zo mega hebben we in mijn -ik denk inmiddels- vierjarig SURF-bestaan nog nooit een set verloren. En al helemaal niet tegen de nummer laatst. Met de staart tussen de benen werd van veld gewisseld. Ongeloof, ingetogen woede, schuchter. Gelaten zelfs een beetje.

Liefst zou ik als bankzitter natuurlijk nog een paragraaf of wat door-oreren over deze set. Maar misschien wil Ton nog een aanvullinkje schrijven! Ook prima natuurlijk! Wat is de emoticon voor leedvermaak ook alweer;-)

De derde set ging al beter weer. Maar de vrinden uit Heerde waren in de winning mood gekomen, wij daarentegen nogal en nog steeds beduusd en niet bij machte het spel uit de eerste set weer op te pakken. Flink voor nog in de derde set werd 20-25 verlies en de laatste set ging na lang gelijk op ook nog verloren.

De vreugde bij de tegenstander was groot en verdiend. De deceptie bij ons idem. Gelukkig weet Martin altijd weer de stemming erin te krijgen; voor straf een bordje friet extra. Zo is het geen straf te verliezen. Maar de schaamte is er niet minder om.

Op naar Oldebroek voor revanche. 2-2 is niet voldoende om die vierde plek die binnen handbereik lag alsnog te bemachtigen.

Supersnelle actiefoto's

Waar zo'n cursus al niet goed voor is:

Hier de foto's:

https://picasaweb.google.com/rinus.bos/DeHerenVanSurf#

Update

Het is alweer even terug dat een update te vinden is op onze onvolprezen deherenvansurf-blog. Het einde van 2010 was niet echt florisant. Niet wat spel betreft en dito prestaties, ook niet wat de gemiddelde gezondheid van deherenvansurf betreft. Voor het eerste, het spel, is de verklaring eenvoudig. Hellas en Swift moesten bedwongen worden maar dat dat niet zou lukken was logisch gezien de eerste en derde plaats die beiden bezetten in de competitie. De gezondheid, of het ontbreken daarvan, maakte het ook niet eenvoudiger. Minimaal vijf blessures teisterden in december ons team, de een nog erger dan de ander. Op zich goed gepland dus dat het blessureleed samenviel met wedstrijden die al ingecalculeerd waren om te verliezen.

Het positieve aan de wedstrijd uit tegen Swift was het jaarlijks aansluitende bezoek aan het aldaar gevestigde Hai Yan Palace. De foto's spreken voor zich, of boekdelen!



Maar kort na de jaarwisseling was het meeste leed geleden en kon de competitie weer -bijna- blessurevrij hervat worden tegen de mindere goden. Dickiedick blijft nog even afgehaakt met een ernstige schouder-rug-arm blessure (toch?)! Ikzelf merk dat ik met ontstekingsremmers al weer aardig opknap van een 'zere arm' -miijn huisarts wordt wat mij betreft net als de wijlen Poolse paus reeds nu al zalig verklaard. Die competietiehervatting (!!) stond gepland op zaterdag 15 januari. Voorthuizen kwam op bezoek in Hoevelaken en kon, om een lang verhaal kort te houden, zonder puntjes weer terug naar het dorpje van iets verderop. Wij 4, zij 0.

De kop is er dus weer af. En wat het belangrijkste is? Het spel is zowaar weer een beetje beter geworden. Rinus ging weer als vanouds en Hans' neus hield het 4 ( of 3) sets vol. De rest zat voorzover van toepassing ook weer in de lift of pakte het niveau van voor de kerst gewoon weer op.

De stand nu? Zesde! Vijf teams boven ons en vijf onder ons. Een mooie middenmoter. Wetend dat de nummero vijf een puntje meer heeft met een wedstrijd meer, dat wij t.o.v. de nummer vier maar een verliespuntje meer hebben en de nummers 1-3 op eenzame hoogte met elkaar strijden om het kampioenschap, doen we het meer dan prima voor een gepromoveerd derde klassertje.

Dinsdagavond op de training spraken we nog weer 'trainen is spelen' af met de aanwezigen. Dat wordt een smalle basis samen, toch Martin?