Het positieve aan de wedstrijd uit tegen Swift was het jaarlijks aansluitende bezoek aan het aldaar gevestigde Hai Yan Palace. De foto's spreken voor zich, of boekdelen!
Maar kort na de jaarwisseling was het meeste leed geleden en kon de competitie weer -bijna- blessurevrij hervat worden tegen de mindere goden. Dickiedick blijft nog even afgehaakt met een ernstige schouder-rug-arm blessure (toch?)! Ikzelf merk dat ik met ontstekingsremmers al weer aardig opknap van een 'zere arm' -miijn huisarts wordt wat mij betreft net als de wijlen Poolse paus reeds nu al zalig verklaard. Die competietiehervatting (!!) stond gepland op zaterdag 15 januari. Voorthuizen kwam op bezoek in Hoevelaken en kon, om een lang verhaal kort te houden, zonder puntjes weer terug naar het dorpje van iets verderop. Wij 4, zij 0.
De kop is er dus weer af. En wat het belangrijkste is? Het spel is zowaar weer een beetje beter geworden. Rinus ging weer als vanouds en Hans' neus hield het 4 ( of 3) sets vol. De rest zat voorzover van toepassing ook weer in de lift of pakte het niveau van voor de kerst gewoon weer op.
De stand nu? Zesde! Vijf teams boven ons en vijf onder ons. Een mooie middenmoter. Wetend dat de nummero vijf een puntje meer heeft met een wedstrijd meer, dat wij t.o.v. de nummer vier maar een verliespuntje meer hebben en de nummers 1-3 op eenzame hoogte met elkaar strijden om het kampioenschap, doen we het meer dan prima voor een gepromoveerd derde klassertje.
Dinsdagavond op de training spraken we nog weer 'trainen is spelen' af met de aanwezigen. Dat wordt een smalle basis samen, toch Martin?
