Elburg uit en de Maori connectie

Na onze glorieuze wederopstanding in de laatste wedstrijd tegen Hellas, zijnde met 2 sets achterkomen en toch nog met 3-2 winnen, keken we met hernieuwd zelfvertrouwen uit naar de wedstrijd tegen E.V.V. We hadden weliswaar de statistieken tegen maar deze werden als futiliteit aan de kant geschoven. Statistieken zijn tenslotte voor statistici en niet voor de echte wereld. Wie kent niet het verhaal van de statisticus die vol zelfvertrouwen door een rivier waadde met een gemiddelde diepte van één meter? Hij verdronk.

Tot zover de voorbeschouwing. In Elburg troffen we een uitgebreid en luidruchtig team van E.V.V. aan. Het inspelen van de tegenstander zag er indrukwekkend uit maar was onvoldoende om ons van de wijs te brengen. Dit soort taferelen hadden we wel vaker gezien maar net zo vaak bleek later tijdens de wedstrijd dat er van dit machogedrag weinig overbleef. Tegenover het luidruchtige begin van de wedstrijd door de tegenstander, probeerden wij zowaar iets dergelijks tegenover te stellen door elkaar met high fives en geschreeuw op te zwepen. Iets wat verderop in het verslag nog een vervolg krijgt.

De eerste set begonnen we gewoontegetrouw met een vlotte achterstand welke we – wederom gewoontegetrouw – in de tweede helft van de set probeerden weg te werken. Ofschoon we nog enigszins in de buurt leken te komen, bleef het gat te groot en ging deze set verdiend naar E.V.V. Een van de problemen waar we mee kampten in de eerste set, bleef hardnekkig voortduren in de tweede set. Ik heb het over de stop die van bedenkelijk niveau was en die het uithoudingsvermogen en het geduld van onze spelverdeler danig op de proef stelde. Ondanks diverse vermaningen tijdens de diverse time-outs, bleef de stop vrijwel gedurende de hele wedstrijd kwalitatief uitermate teleurstellend.

Uiteraard ondermijnde de slechte stop onze pogingen om tot goede aanvallen te komen en ofschoon we hier en daar wat goede uitschieters hadden, was het onvoldoende om een echte vuist te maken richting onze tegenstanders en gingen ook de tweede en derde set naar de overkant.. E.V.V. speelde het spelletje gewoon een niveau beter door een solide stop, een redelijk gevarieerde aanval en een degelijk blok. Dit alles overgoten met luidruchtig commentaar en een uiterst irritant deuntje.

Dan, de laatste set. OK, de wedstrijd was verloren maar we wilden als uiterste krachtsinspanning toch ons visitekaartje achterlaten door in ieder geval één set mee naar huis te nemen. En dit leek zelfs te lukken. We kwamen op voorsprong en op karakter werd er doorgevochten richting de 25. Helaas kregen de mannen van E.V.V. opeens een periode waarin alles leek te lukken en daardoor gesterkt werkten ze vlot de achterstand weg om vervolgens door te stomen naar de 25 om daar nipt voor ons te eindigen, eindstand 25-23 voor E.V.V.

Voor of tijdens de wedstrijd – daar wil ik van af zijn – werd het idee geopperd dat we onze entree iets glorieuzer dienden de maken. Op zich een goed plan dat eenvoudig te realiseren moet zijn aangezien onze entree elke vorm van glorie ontbeert. Vervolgens werd de Nieuw Zeelandse Haka aangehaald als voorbeeld dat wij wellicht konden gebruiken om onze tegenstanders voor de wedstrijd te intimideren.

Voor degene die niet weten wat de Haka is: (bron Wikipedia) De dans zelf bestaat uit een reeks van gebaren, vaak beginnend vanuit een door de knieën gebogen spreidstand. Men spant zijn spieren aan en slaat er vervolgens op (bijvoorbeeld achtereenvolgens op de borst, de armen en de bovenbenen). Ook probeert men door een neertrekkende beweging de kracht van de goden vanuit de hemel naar beneden (in de krijger) te trekken. Daarnaast kan men nog variëren in gezichtsuitdrukking, zoals het oogwit en een lange tong laten zien. Of een dergelijke uitvoering inderdaad een goed idee is, wil ik in het midden laten omdat ofschoon imponerend genoeg (zie bijgaande filmpje), een aantal handelingen nogal blessuregevoelig lijkt te zijn….. Anderzijds, het zou kunnen dat vrouwelijke fans dit optreden zeer zullen waarderen en in grote getalen komen opdagen om ons aan te moedigen!! www.youtube.com/watch?v=c-lrE2JcO44

Hoewel, als ik in gedachte deze optie de revue laat passeren, 8 halfblote kerels van middelbare leeftijd die in een onverstaanbare taal op hun ledematen lopen te beuken, neuh, daar zit niemand op te wachten.

Dick